تاثیر قطره میتومایسین C و تزریق زیر ملتحمه 5- فلورواوراسیل در درمان نارسایی زودرس بلب (Failing Bleb)

هدف: مقایسه اثربخشی و ایمنی قطره چشمی میتومایسین C (MMC) و تزریق زیر ملتحمه‌ای 5- فلورواوراسیل (5-FU) ‌جهت درمان نارسایی زودرس بلب (Bleb) پس از جراحی ترابکولکتومی یا ترابکولکتومی و فیکوامولسیفیکاسیون، به همراه کارگذاری لنز داخل چشمی (PT+PCIOL). روش پژوهش: در مطالعه‌ای مقایسه‌ای، 37 چشم از 37 بیمار که مستعد به نارسایی زودرس بلب بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ‌قطره چشمی MMC 02/0 درصد چهار مرتبه در روز به مدت 2 تا 4 هفته و یا تزریق 5- فلورواوراسیل به ملتحمه (5 میلی گرم در هر دوز) تجویز شد. معیارهای اصلی ارزیابی بیماران، فشار داخل چشمی (IOP) و موروفولوژی بلب بر اساس Indiana Bleb Appearance Grading Scale بود. از دیگر پارامترهایی که مورد ارزیابی قرار گرفتند، می‌توان میزان موفقیت در درمان، ‌تعداد داروهای ضد گلوکوم مصرفی، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) و عوارض جراحی را نام برد. موفقیت کامل به صورت IOP بین 18-5 میلی‌متر جیوه بدون مصرف دارو و موفقیت نسبی، به صورت IOP به همان میزان با یک یا دو داروی ضد گلوکوم تعریف گردید. یافته‌ها: در 37 چشم، مشخصات پایه‌ای مانند سن، جنس، نوع گلوکوم و تعداد جراحی‌های قبلی بین دو گروه قابل مقایسه بود. تعداد جراحی ترکیبی PT+ PCIOL در گروه MMC بیش‌تر بود. ]11 چشم (9/57 درصد) در گروه MMC در مقابل 3 چشم (7/16 درصد) در گروه FU-5؛ (01/0P=)[. به طور متوسط بیماران به مدت 0/8±5/11 ماه (میانه 0/8 ماه) در گروه MMC و 4/5± 9/10 ماه (میانه 0/11 ماه) در گروه FU-5 پی‌گیری شدند (58/0P=). متوسط IOP قبل از جراحی 8/8±6/20 میلی‌متر جیوه در گروه MMC و 4/11±8/25 میلی‌متر جیوه در گروه FU-5 بود (12/0P=) که بعد از12 ماه به ترتیب به 1/6 ±2/13 و 8/4 ±6/10 کاهش یافت (15/0P=). تفاوت آماری معنی‌داری در وسعت (31/0P=)، ارتفاع (17/0P=) و عروق (26/0P=) بلب بین گروه‌های مطالعه وجود نداشت. در نهایت، موفقیت کامل در 13 چشم (4/68 درصد) در گروه MMC و 14 چشم (8/77 درصد) در گروه FU-5 حاصل شد. موفقیت نسبی در یک چشم (3/5 درصد) در گروه MMC دیده شد ولی در گروه FU-5 وجود نداشت (71/0P=). آزمون کاپلان مایر نشان داد که میزان بقای موفقیت در 8 ماه (میانه پی‌گیری) 5/89 درصد در گروه MMC و 5/86 درصد در گروه FU-5 بود. هم‌چنین تعداد داروهای ضد گلوکوم (71/0P=) و BCVA (55/0P=) در دو گروه قابل مقایسه بودند. شایعترین عارضه MMC کراتوپاتی منقوط (Punctate) قرنیه بود که در 6 چشم (5/31 درصد) مشاهده گردید. شایع‌ترین عارضه FU-5، ‌کراتیت فیلامانی (filamentary) در 7 چشم (9/38 درصد) بود. در میزان بروز عوارض در دو گروه با یکدیگر اختلاف آماری معنی‌دار وجود نداشت (14/0P=). نتیجه‌گیری: استفاده از قطره موضعی MMC 02/0 درصد با تزریق زیر ملتحمه‌ای FU-5 از لحاظ اثر بخشی و ایمنی در درمان نارسایی زودرس بلب قابل مقایسه می‌باشد. مصرف قطره MMC02/0 آسان‌تر است و می‌توان آن را در ابتدا شروع نمود و در صورت عدم دریافت پاسخ مناسب، از تزریق‌های FU-5 استفاده کرد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1390؛ دوره 17، شماره 1: 25-16