تاثیر موقعیت غیر طبیعی سر در ایجاد آسیمتری چهره

آسیمتری چهره به شرایطی گفته می‌شود که دو سمت صورت کاملا یکسان و مشابه یکدیگر نباشند. علل مختلفی برای  آسیمتری چهره وجود دارد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موقعیت غیرطبیعی سر، ضربه، فلجی عضلات صورت، کرنیوسیستوسیس، میکروزمیای صورت، فاکوماتوسیز و آتروفی پیش‌رونده صورت اشاره نمود. موقعیت غیرطبیعی سر می‌تواند ناشی از ناهنجاری‌های استخوانی- ماهیچه‌ای و یا برآمده از مشکلات چشمی باشد. شایع‌ترین علت ایجاد موقعیت غیرطبیعی سر ناشی از نقایص عضلانی مادرزادی است که می‌تواند تکامل طبیعی صورت را تحت تاثیر قرار داده و منجر به عدم تقارن چهره مشابه مواردی که به دنبال موقیعت غیرطبیعی سر با علل چشمی می‌گردد، شود. ارزیابی آسیمتری چهره شامل اخذ تاریخچه‌ بیمار، معاینه فیزیکی و تصویربرداری‌های پزشکی می‌باشد. تصویربرداری‌های پزشکی و مورفومتری صورت برای تشخیص عینی (آبجکتیو) و اندازه‌گیری آسیمتری چهره و طراحی درمانی مناسب مفید است. در بیماران با فلجی عضله مایل فوقانی مادرزادی، کجی سر برای فرار از دوبینی ایجاد می‌شود، در نتیجه در مدت زمان طولانی، منجر به همی‌هیپوپلازی صورت در قسمت میانی سمت مخالف قسمتی از صورت که عضله فلج وجود دارد و هم‌چنین انحراف تیغه بینی و دهان به سمتی از صورت که هیپوپلاستیک شده، می‌گردد در حالی که این عدم تقارن چهره در بیماران با نقایص اکتسابی دیده نمی‌شود. وجود این نوع از آسیمتری‌های چهره  با منشا توریکولیس‌های چشمی در بزرگ‌سالان، یافته مفیدی برای تایید مزمن بودن نقص و جلوگیری از بررسی‌های غیرضروری سیستم عصبی مرکزی در بیمارانی است که سابقه مشخصی را بیان نمی‌کنند. اصلاح موقعیت غیرطبیعی سر از طریق جراحی استرابیسم یا سایر روش‌های غیرجراحی در زمان مناسب می‌تواند توسعه آسیمتری را متوقف و با افزایش سن و رشد و تکامل صورت، برطرف کند. در این مقاله مروری، مقالات علمی و کتب منتشر شده بین سال‌های 1980 تا 2015 مورد ارزیابی و نقد قرار گرفته و شواهد علمی معتبر با توجه به معیارهای ورود و خروج، جمع‌آوری، بررسی، خلاصه، بحث و نتیجه‌گیری شدند. هدف از این مطالعه، مروری بر تاثیر موقعیت غیرطبیعی سر در ایجاد آسیمتری چهره می‌باشد.