تاثیر نانومولار سلکو کسیب در کاهش میزان بروز خارش ناشی از تجویز مپریدین داخل نخاعی

زمینه و هدف: استفاده از مخدرهای داخل نخاعی باعث افزایش عمق بلوک بی حس کننده ها و مدت اثر بی دردی می گردد. مخدرهای داخل نخاعی با عوارض جانبی همچون خارش، تهوع و استفراغ همراه هستند. از طرفی، استفاده از داروهای NSAID با کاهش بروز خارش ناشی از تجویز مخدرهای داخل نخاعی همراه بوده است. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه اثرات نانوگرم سلکوکسیب (Celecoxib) در کاهش میزان بروز و شدت خارش ناشی از تجویز مپریدین داخل نخاعی است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور بر روی 90 بیمار کاندید عمل جراحی سزارین انتخابی انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به میزان 25 ng/kg یا 100 ng/kg سلکوکسیب و گروه کنترل دارونمای خوراکی دریافت کردند. به بیماران تحت بی حسی اسپینال، مقدار10 mg مپریدین به همراه 12.5 m.g داروی Bupivacaine 0.5% به طریقه داخل نخاعی تجویز شد. سپس عوارض خارش، در فواصل صفر، 2، 6، 12 و 24 ساعت پس از عمل جراحی ارزیابی و طبق معیارهای Scoring امتیاز هر یک ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، مجذور کای و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند؛ مقادیر کمتر از 5 درصد معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: تفاوت گروه های مداخله و گروه کنترل از لحاظ میانگین سن، وزن و مایعات دریافتی معنادار نبود. در گروه مداخله 25 ng/kg و 100 ng/kg بروز خارش در ساعات صفر و 2 به ترتیب با P برابر با 0.049، 0.001 و شدت خارش در ساعت 2 با P برابر با 0.001 به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: دوزهای نانوگرم سلکوکسیب در کاهش میزان بروز و شدت خارش ناشی از تجویز مپریدین داخل نخاعی موثر و به عنوان یک داروی ضد خارش قابل استفاده است.