تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز متعاقب مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر شاخص‌های آسیب عضلانی مردان والیبالیست

چکیده هدف: تحقیق حاضر به‌منظور تعیین تاثیر یک وهله فعالیت مقاومتی وامانده‌ساز بر برخی از شاخص‌های سرمی آسیب عضلانی مردان والیبالیست پس از مصرف مقادیر مختلف کافئین انجام شد. روش پژوهش: 30 مرد والیبالیست (میانگین سنی 45/1±47/21 سال، چربی 11/347/10 درصد و شاخص تودۀ بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور تصادفی در سه گروه (10 نفری) همگن مکمل (با 6 و 9 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و شبه‌دارو (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) قرار گرفتند. همۀ آزمودنی‌ها پس از مکمل‌دهی در یک برنامۀ فعالیت مقاومتی باوزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات شاخص‌های آسیب عضلانی (کراتین‌کیناز تام و لاکتات دهیدروژناز تام سرمی) طی سه مرحله (حالت پایه، بلافاصله و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه‌گیری شد. داده‌های نرمال با آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 05/0 بررسی شد. یافته ها: نتایج حاکی است که مصرف مقادیر متفاوت کافئین دارای تاثیر معنی‌داری بر سطوح افزایش‌یافتۀ آنزیم‌های سرمی آسیب عضلانی بلافاصله پس از فعالیت در مقایسه با گروه شبه‎دارو نبودند. همچنین، فعالیت‌ مقاومتی وامانده‌ساز باعث افزایش معنی‌دار سطوح 24 ساعتۀ کراتین‌کیناز و لاکتات دهیدروژناز سرمی در تمامی گروه‌ها گردید (05/0P≤). در حالی‌که، مصرف مقادیر مختلف کافئین تاثیری بر سطوح افزایش‌یافتۀ شاخص‌های آسیب عضلانی، 24 ساعت پس از فعالیت نداشت. نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین احتمالاً توانایی لازم جهت تعدیل آسیب را ندارد و همچنین در تعامل با فعالیت مقاومتی منجر به تشدید شاخص‌های غیرمستقیم آسیب عضلانی نیز در مقایسه با گروه شبه‌دارو نمی‌گردد. واژگان کلیدی: فعالیت مقاومتی، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، کافئین.