تبیین محتوای برقراری ارتباط موثر بین تیم درمانی و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه: تجربه پرستاران و خانواده بیماران

مقدمه: برقراری ارتباط مؤثر با بیماران ویژگی اساسی مراقبت های پرستاری است. با این حال اغلب مطالعات، ارتباط پرستاران با بیماران را ضعیف توصیف کرده اند. شناخت محتوای ارتباط مؤثر پرستار و خانواده این امکان را فراهم می کند که ارتباط موثرتری بین تیم درمانی و خانواده های بیماران بستری در بخشهای ویژه انجام شود..هدف از این پژوهش تعیین محتو ای برقراری ارتباط مؤثر بین تیم درمانی و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه از دیدگاه تیم مراقبت وخانواده بیماران می باشد. روش: این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت. مشارکت‌کنندگان شامل ده نفر از افراد درجه یک خانواده، 8 پرستار،و 4 پزشک در بخش‌های ویژه بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان بودند. روش جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه بدون ساختار و مشاهده بود. مصاحبه‌ها به صورت بدون ساختار بود .به منظور کسب درک عمیق‌تر و تأیید داده-های حاصل از مصاحبه‌ها، از روش مشاهده نیز استفاده گردید. مشاهدات بر تعاملات بین تیم مراقبت و خانواده بیماران در حین برقراری ارتباط متمرکز بودند. یافته ها: تجزیه وتحلیل دست نوشته ها در مورد مشارکت کنندگان درباره برقراری ارتباط منجر به شکل گیری پنج طبقه توجهات معنوی (امید دادن - توجه دادن به خدا و توسل به اعمال دینی و مذهبی ) ، واکنش عاطفی (همدلی ،درک متقابل ، القا آرامش ،اعتماد)، جلب مشارکت شامل (مشارکت در تصمیم گیری و مشارکت در مراقبت جسمی)، آموزش تعاملی (شناسایی نیاز اطلاعاتی خانواده ،پاسخ به نیاز خانواده بیمار و آموزش بیماران) و مشاوره و راهنمایی (مشاوره در انتخاب درمان، مشاوره در انتخاب بهترین مراقبت) شد. نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق باعث شناخت محتوای مهمی در فرایند برقراری ارتباط بین تیم مراقبت و خانواده بیماران شد. با شناحت کامل محتوای برقراری ارتباط، ایجاد قوانین و مقررات جدید و بکارگیری روشهای خلاق در امر اموزش برقراری ارتباط به تیم مراقبت و اجرای قوانین در عمل و پیاده سازی رویکرد بیمار محور در بالین، می توان برقراری ارتباط موثرتری داشت.