تجربه زیسته دانشجویان دکتری دانشگاه کردستان در بازماندگی از ازدواج

هدف از پژوهش حاضر بررسی تجربه زیسته دانشجویان دکتری دارای تأخیر در ازدواج در دانشگاه کردستان بود. در این راستا از روش تحقیق کیفی از نوع پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. میدان مطالعه و جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دکتری دانشگاه کردستان که دارای تأخیر در ازدواج بودند در نظر گرفته شد؛ پژوهش با روش نمونه­ گیری هدفمند و با استفاده از ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. اشباع نظری در این پژوهش با مصاحبه 19 نفر حاصل شد، لذا حجم نمونه در این مرحله از پژوهش 19 (15 دختر و 4 نفر پسر) نفر بود. مدت‌زمان مصاحبه ­ها بین 40 تا 100 دقیقه بود. تحلیل مصاحبه­ ها به روش تحلیل هفت مرحله­ ای کلایزی بود و جمع­ آوری و تحلیل داده‌ها به‌صورت هم‌زمان انجام شد، به این صورت که ابتدا مصاحبه ­ها به‌صورت گفتاری و کلمه کلمه نوشته شد و سپس گزارش مصاحبه ­ها به‌صورت نوشتاری آماده شد. در مراحل بعدی واحدهای معنایی به‌صورت جمله از متن گزارش مصاحبه­ ها استخراج و به‌صورت کدهایی مشخص شد. در ابتدا 476 مفهوم استخراج شد که بعد از دسته‌بندی و ادغام موارد مشابه به 157 واحد معنایی تقلیل و نهایتاً در 8 مضمون اصلی دسته­ بندی شد. جهت قابلیت اعتماد یافته­ های پژوهش نیز از طریق ارسال ایمیل به چند نفر از شرکت‌کنندگان و تائید نتایج تحلیل مصاحبه از طرف آن‌ها از صحت یافته­ ها اطمینان حاصل شد. نتایج یافته­ ها نشان داد که عوامل مؤثر بر تأخیر و بازماندگی از ازدواج دانشجویان شامل 6 مضمون اصلی؛ تحولات اجتماعی- فرهنگی، عوامل اقتصادی، عوامل خانوادگی، عوامل مربوط به شرایط شغلی، عوامل فردی و عوامل دولتی- حکومتی است و پیامدها و تبعات تأخیر در ازدواج دارای دو مضمون اصلی پیامدهای منفی و پیامدهای مثبت بود که پیامدهای منفی دارای 6 مضمون فرعی؛ فردی/ شخصی؛ اجتماعی/ فرهنگی؛ خانوادگی؛ اقتصادی؛ سیاسی و فردی بود و پیامدهای مثبت تنها شامل پیامدهای فردی می­شد.