تحلیلی بر مدل‌های مشارکت عمومی - خصوصی در مدیریت بیمارستانی: مرور دامنه‌ای

مقدمه: روند فزاینده مخارج درمانی، محدودیت‌های مالی، کیفیت و کارایی پایین خدمات بیمارستان‌های دولتی و انتظارات روزافزون، نظام‌های سلامت را ملزم به استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی نموده است. مشارکت عمومی‌- خصوصی به عنوان راه حلی که مزایای هر دو بخش راجمع کرده و معایب آنها را به حداقل می‌رساند در سیاست‌گذاری نظام سلامت مطرح می‌شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی مدل‌های مشارکت عمومی ‌- خصوصی در حوزه بیمارستانی و ارائه پیشنهاداتی جهت انتخاب مدل بهینه در شرایط گوناگون است. روش پژوهش: در این پژوهش پس از ساختاربندی پرسش و تعیین دامنه مطالعه، مقالات منتخب ارزیابی عمیق شده و تعاریف، مزایا و معایب انواع مدل‌های مشارکت بکار رفته در مدیریت بیمارستانی بررسی و این مدلها از نظر شاخص‌های کیفیت - اثربخشی، دسترسی، کارایی مالی و میزان تسهیم ریسک مقایسه شدند. یافته‌ها: با مرور دامنه‌ای 32مقاله، انواع مدل‌های مشارکت در قالب ارائه خدمات، تامین مالی و اصلاح زیرساخت‌ها و سطح ترکیبی تحلیل شدند. برهمین مبنا مدل‌های "برون‌سپاری بالینی" و "قرارداد مدیریت" بالاترین سطح دسترسی و کیفیت - اثربخشی را به خود اختصاص داده و مدل‌های "DBFO"،"BOO" و "برون‌سپاری بالینی" بالاترین سطح کارایی مالی را درپی داشتند. هم‌چنین "قرارداد خدمت" و "خصوصی سازی کامل" در دو سر طیف تسهیم ریسک قرار گرفتند. در نهایت، جهت ارتقای بهره‌وری بیمارستان‌های دولتی، قراردادهای "برونسپاری"، "مدیریت" و "اجاره" و جهت افزایش تعداد تخت‌های بیمارستانی، مدل‌های "BOO"،"BOT" و "DBFO" توصیه گردیدند. نتیجه‌گیری: با لحاظ چالش‌های مدیریت بیمارستانی و هم‌چنین ویژگی‌های اختصاصی اقتصاد سلامت درعدم تبعیت از فروض اقتصاد هنجاری، بکارگیری مدل‌های مشارکت عمومی‌- خصوصی، امری ضروری در راستای تحقق اهداف نظام سلامت است.