تحلیل اثرات امنیت شغلی بر سندرم فرسودگی شغلی پرستاران

مقدمه: امروزه پرستاران در مقایسه با سایر کارکنان سازمانی سطح بالایی از فرسودگی شغلی را تجربه می‌کنند. یکی از عوامل مؤثر بر سطح این ناهنجاری در پرستاران، میزان امنیت شغلی آنان است. هدف:هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی میان امنیت شغلی با فرسودگی شغلی پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان نور است. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که مدل نظری توسعه داده شده در آن به‎کمک مدل معادلات ساختاری، فرضیه‎های مورد آزمون قرار گرفتند. برای نیل به اهداف مطالعه از دو پرسشنامه امنیت شغلی با اعتبار(86 درصد)؛ و فرسودگی شغلی با اعتبار(91 درصد) استفاده شد. جامعۀ آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان نور است که به‎کمک فرمول کوکران، حجم نمونۀ آماری96 نفر. با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده‌های حاصله با ضریب همبستگی پیرسون و مدل‌سازی معادله ساختاری (SEM) مورد تحلیل قرار گرفتند. در تعیین ضریب همبستگی پیرسون از نرم‌افزار SPSS و برای مدل‌سازی معادله ساختاری از نرم افزار (LISREL) استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از وجود رابطه معکوس و معنی‌دار میان امنیت شغلی با فرسودگی شغلی و مؤلفه‌های آن (0/001=P) میان پرستاران بود. نتایج آزمون مدل معادلات ساختاری نیز نشان‌دهنده تأیید تأثیر علّی و معکوس امنیت شغلی بر فرسودگی شغلی پرستان و ابعاد فرسودگی شغلی (1/96- ≥T) بود. نتیجه‌‌گیری: پیشنهاد می‌شود مسؤولین جهت کاهش سطح فرسودگی پرستاران، برنامه‌ریزی‌های خود را به سمت بهبود فضای امنیت شغلی پرستاران معطوف کنند.