تحلیل رابطه تاب آوری با ابعاد عجین شدن با شغل

تاب­آوری توانایی افراد برای مقابله با ریسک­ها و خطر­های موجود در محیط است، درواقع تاب‌آوری نوعی انعطاف ‌پذیری افراد در مقابل مشکلات محیطی است. علاوه بر این، امروزه کارکنان در سازمان‌ها تمایل بیشتری به مشارکت در تصمیم‌گیری‌ها و فعالیت‌های سازمان دارند. عجین شدن با کار نتایج مثبتی به همراه دارد و سبب می‌شود که کارکنان در سازمان مشارکت  بیشتری داشته باشند و در آن درگیر شوند و از عضویت در سازمان لذت ببرند. کارمندی که عجین شدن شغلی بالایی داشته باشد، از کار خود انرژی می­گیرد، خود را وقف کار می‏کند و به‌طور کامل جذب کار می­شود. پژوهش حاضر به بررسی رابطه‌ی میان تاب­‌آوری با ابعاد عجین شدن با شغل (انرژی گرفتن، وقف شدن، جذب شدن) می‌پردازد. بدین منظور 200 نفر از کارکنان سه دانشگاه دولتی ایران (شهید بهشتی تهران، علامه طباطبایی تهران، دانشگاه یزد) به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب‌ شده و سپس با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد شاوفلی و بکر و  مقیاس تاب‌آوری کانر- دیویدسون CD-RISC مورد سنجش قرار گرفتند. این پژوهش به‌صورت توصیفی و با روش پیمایش، به‌وسیله پرسشنامه انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل­سازی معادلات ساختاری صورت گرفت که نشان داد میان تاب‌آوری و ابعاد عجین شدن با شغل رابطه معناداری وجود دارد.