تحلیل چند سطحی عوامل مؤثر بر انگیزۀ خدمت در بخش عمومی

دانش سازمانی در حال حرکت به سمت شکل‌گیری پارادایمی است که بتواند شکاف میان سطوح خرد و کلان را در تئوری‌ها و پژوهش‌ها کم یاحذف کند. یکی از موضوعاتی که به ماهیت چندسطحی آن در پژوهش‌های اخیر توجه شده است، موضوع انگیزۀ خدمت در بخش عمومی است. در این پژوهش، انگیزۀ خدمت در بخش عمومی در جایگاه ‌ساختاری چند‌سطحی‌ بررسی شده است. داده‌ها به‎کمک نرم‌افزار تحلیل خطی سلسله‌مراتبی (HLM) که یکی از روش‌های تجزیه‎وتحلیل چند‌سطحی است، تحلیل شده‎اند. با بهره‎مندی از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای، پرسشنامۀ استاندارد در اختیار کارکنان 38 سازمان زیرمجموعۀ شهرداری تهران قرار گرفت و 824 پرسشنامه ‌تجزیه‎وتحلیل شد. خروجی نرم‎افزار نشان‎دهندۀ روابط چند‌سطحی متغیرهای پژوهش بود. انسجام گروه کاری به‎عنوان متغیر سطح گروهی، سبب تعدیل رابطه میان رهبری تحولی و انگیزۀ افراد برای خدمت در بخش عمومی می‌شود. بر اساس نتایج، اگر‌چه رهبری ‌عامل تعیین‌کنندۀ انگیزۀ خدمت در بخش عمومی است، مؤلفه‌های گروه‌های کاری تأثیر بیشتری در این زمینه دارند؛ به‌طوری‌که انگیزۀ خدمت در بخش عمومی (متغیر سطح فردی) توسط کیفیت ارتباط اعضای گروه تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد. ‌از یافته‌های مهم این تجزیه‎وتحلیل چندسطحی، اثر تعدیل‌کنندۀ جو سازمانی (متغیر سطح سازمانی) بر رابطۀ بین عوامل فردی و گروهی است.