تسریع در ورود خسارت

در تحقق خسارت، زمان به‌عنوان یک وصف برای نتیجه تلقی می‌گردد و نمی‌تواند مستند کننده‌ی نتیجه به سبب شود. امکان ایجاد خسارت در هرلحظه از زمان، در صورت تحقق شرایط و اسباب وعدم تأثیر موانع، وجود دارد؛ اما ممکن است این خسارت به علت عدم برقراری رابطه‌ی علیت از یک بازه‌ی زمانی به بازه‌ی دیگری منتقل‌شده و دخالت عواملی، تحقق خسارت را تعجیل نموده یا به تأخیر بیندازد. عواملی که در این حالت، تحقق نتیجه را خواه یک‌باره یا به‌تدریج، زودتر از موعد مقرر خود رقم می‌زنند، عوامل تسریع‌کننده فرض می‌شوند. برخی نویسندگان با در نظر گرفتن این فرض که خسارت درواقع معلول یک علت خاص خواهد بود و تحقق آن براثر آن سبب درنهایت قطعی است لیکن به خاطر دخالت عوامل جدید، زودتر از موعد مقرر و بدون دخالت آن عوامل قطعی الحصول محقق شده، عامل تسریع‌کننده را از مسئولیت معاف کرده‌اند؛ اما قواعد مسئولیت مدنی، چنین نظری را با اشکال جدی مواجه می‌نماید. همچنین در فرض تعدد این اسباب که در کنار یکدیگر زمان خسارت را به جلوتر منتقل می‌نمایند، شناسایی مسئولیت با پیچیدگی تعدد اسباب مواجه است.