تعادل ایستگاهی در آمپوته های اندام تحتانی ؛ مروری بر مقالات

زمینه و هدف: قطع عضو های اندام تحتانی معمولا به علت ضربه،بیماری های عروقی،دیابت و یا اختلالات مادرزادی ایجاد می شود.افراد دچار قطع عضو، توانایی ایستادن و راه رفتن را با توجه به سطح قطع عضو خود از دست می دهند.تاثیر سطح قطع عضو،نوع قطع عضو و یا علت قطع عضو بر اختلالات بالانس به طور شفاف مشخص نشده است.علاوه بر آن تاثیر قطعات پروتز بر تعادل افراد حین ایستادن مشخص نیست.بنابراین هدف از این مقاله مروری پیداکردن رابطه بین میان فاکتورهای ذکر شده در بالا و اختلالات تعادلی با توجه به تحقیقات موجود می باشد. روش: یک جستجوی الکترونیک در پایگاههای اطلاعاتی PubMed، ISI web of science و Embase از سال 1960 الی 2012 انجام گردید.کیفیت مقالات با استفاده از ابزار Black and Down مورد ارزیابی قرار گرفت.کلمات کلیدی زیر برای جستجو انتخاب گردید : Stability, Prosthesis, Standing, Balance, Prosthesis components نتایج: بر اساس کلمات کلیدی استفاده شده،100 مقاله پیدا شد که 20 مقاله با توجه به معیارهای انتخاب پذیرفته شدند.امتیاز گزارش دهی،روایی خارجی،روایی داخلی (بایاس)،روایی داخلی به ترتیب بین 4-9، 1-3 ، 3-5 ، 2-6 متفاوت بود. نتیجه گیری: نتایج این بررسی حاکی از آن است که تعادل ایستادن آمپوته ها به سطح قطع عضو،نوع قطع عضو و علت قطع عضو بستگی دارد.به علاوه خصوصیات پروتز مثل سفتی مچ پروتز بر تعادل داینامیک اثر گذار است. در حالی که تورشن آداپتور هیچ تاثیر مثبتی بر تعادل در حین راه رفتن و چرخش ندارد.توصیه می شود تاثیر سایر قطعات پروتز بر تعادل ایستگاهی سنجیده شود.