تعیین جهت‌داری ناپیوستگی‌ها با استفاده از روش فتوگرامتری مطالعه موردی: معدن شماره 1 گل‌گهر

هدف این مقاله بررسی کارایی روش فتوگرامتری در تعیین جهت‌داریناپیوستگی‌ها است. استفاده از روش فتوگرامتری به عنوان روشی مکمل در تشخیص ناپیوستگی‌ها در روش‌های خط برداشتدر حال افزایش است. در روش خط برداشتبه دلیل عدم دسترسی، امکان برداشت ناپیوستگی‌های موجود در بخشبالایپله‌سنگی (که ممکن است دارای ویژگی‌های متفاوت از بخش پایینیپله باشند) میسر نیست. از طرف دیگر در این روش امکان برداشت ناپیوستگی‌هایی بیشتر است که زاویه‌ای نزدیک‌تر به قائم با خط برداشت داشته باشند و ناپیوستگی‌هایتقریباً موازی با خط برداشت شانس کمتری برای برداشت شدن دارند.با استفاده از دو روش یادشدهناپیوستگی‌ها در یک پله سنگی در معدن شماره 1 گل‌گهر سیرجان برداشت شد. در روش خط برداشت 42 ناپیوستگی و در روش فتوگرامتری 258 ناپیوستگی برداشت شد. در روش خط برداشت 2 دسته‌درزه و در روش فتوگرامتری 3 دسته‌درزه تشخیص داده شد. دو دسته درزه J1 و J2 در هر دو روش با تفاوت کمی در جهت‌داری وجود دارند. اما دسته‌درزه J3 که یک دسته درزه بحرانی از منظر پایداری شیب است فقط در روش فتوگرامتری برداشت شد. همچنین نتایج نشان داد از آنجاییکه در روش فتوگرامتریبرای تعیین میانگین جهت‌دارییک صفحه ناپیوستگی از تعداد زیادی از نقاط آن صفحه استفاده می‌کند، دارایجهت‌داری دقیق‌تری است.