تعیین شاخص های تحمل به خشکی در هیبریدهای مختلف ذرت شیرین

به منظور مقایسه و تعیین بهترین شاخص های تحمل خشکی در هیبریدهای ذرت شیرین آزمایشی به صورت کرت های خر د شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مؤسسة تحقیقات اصلاح و تهیة نهال و بذر کرج، در سال 1385 ، انجام شد . 3 تیمار به عنوان فاکتور اصل ی و 12 هیبرید (A آبیاری (آبیاری پس از 75 (شاهد)، 100 و 125 میلی متر تبخ یر تجمع ی از تش تک تبخ یر کلاس ذرت شیرین شامل سینگل کراس 403 ، چ یس، اسکو ایر، ر یوال، رِویل، د یوا، ش یمر، ش یکر، پی اس 107 ، گولدا، رویالتی و رانا به عنوان میانگین ،(TOL) شاخص تحمل ،(MP) فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. در این آزما یش، از شاخص ها ی میانگین حسابی برای تع یین م یزان تحمل یا حساس یت هیبرید ها (STI) و شاخص تحمل به تنش (SSI) شاخص حساسیت به تنش ،(GMP) هندسی همبستگ ی مثبت و معنی داری با عملکرد دانه در شرایط بدون GMP و STI به خشک ی استفاده شد . نتایج نشان داد که شاخص های تنش، تنش ملایم و شد ید داشتند . با توجه به این 2 شاخص هیبریدهای دیوا و گلدا در شرایط مطلوب عملکرد مناس بی داشتند، ولی با حاکم شدن شرایط تنش شدید، عملکرد آن ها کاهش یافت . هیبریدهای سینگل کراس 403 ، اسکوایر، شیمر و شیکر در شرایط بدونتنش عملکرد پایینی داشتند، اما در شرایط تنش شدید عملکرد مناسبی نشان دادند . هیبریدهای چیس، ریوال و رِویل در هر دو شرایط بدون تنش و تنش شدید عملکرد پایینی داشتند . همچنین، از هیبریدهای پی اس 107 ، رویالتی و رانا در هر دو شرایط مطلوب و تنش شدید عملکرد قابل قبولی حاصل شد. بنابراین، کشت این هیبریدها در هر 2 شرایط کمبود و فراهمی آب توصیه می شود.