تعیین میزان نقص عضو در بیماری‌های قلبی عروقی

چکیده مقدمه: بیماری‌های قلبی عروقی شایع‌ترین علت مرگ و میر در کشورهای توسعه یافته و همچنین بسیاری از کشورهای در حال توسعه می‌باشند، بطوریکه طبق برآوردهای انجام شده حدود 45-40 درصد از علل مرگ و میر را به خود اختصاص می‌دهند. در کشور ما نیز آمار حکایت از شیوع بسیار بالای این بیماری‌ها دارد و از بیماری‌های قلبی عروقی به همراه تصادفات بعنوان مهم‌ترین علل مرگ و میر در کشور نام برده شده است. بطوری که طبق اعلام رسمی معاونت محترم سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال 1385، حدود 70.000 نفر بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی جان خود را از دست داده اند. همچنین بیماری‌های قلبی عروقی یکی از مهم‌ترین علل ایجاد نقص عضو در افراد می‌باشند. طی این مقاله نویسندگان قصد دارند تا جهت آشنایی بیشتر جامعه پزشکی و همکاران گرامی با این مقوله، نحوه تعیین میزان نقص عضو در بیماری‌های قلبی عروقی را بر اساس معیارهای علمی و استانداردهای جهانی همراه با جزییات و با همان روشی که در بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان در حال انجام است را شرح دهند. بحث: همانطور که در ابتدا ذکر شد به‌ دلیل شیوع بالای بیماری‌های قلبی عروقی در کشور ما، میزان نقص عضو ایجاد شده به‌ دنبال ابتلا به این بیماری‌ها نیز از شیوع بالایی برخوردار است، ولی متأسفانه تاکنون توجه چندانی به این مسأله نشده است و عملاً روش علمی شناخته شده‌ای جهت تعیین میزان نقص عضو در بیماری‌های قلبی عروقی که مورد توافق و استفاده اکثر پزشکان کشور باشد وجود ندارد. نتیجه‌گیری: ارزیابی و تعیین میزان نقص عضو و از کارافتادگی قلبی عروقی, مقوله‌ای نسبتاً پیچیده و مشکل می‌باشد. تعیین میزان نقص عضو بر عهده پزشک می‌باشد که با استفاده از شکایت‌های بیمار و با تکیه بر یافته‌های بالینی به دست آمده از معاینه پزشکی و روش‌های پاراکلینیک مناسب, میزان نقص عضو تعیین می‌گردد. ولی در مورد از کارافتادگی و تعیین درصد آن، پزشک تصمیم گیرنده نهایی نیست و از کارافتادگی فرد با توجه به موارد مختلفی همچون درصد نقص عضو، مسایل روحی _ روانی، مسایل اجتماعی و مهمتر از همه شغل فرد وتوسط یک تیم تعیین می‌شود.