تفسیرگرایی پلی برای توسعه ی مطالعات میان فرهنگی

آیا راه فعالیت و رشد علوم انسانی من جمله جامعه شناسی هموار و بدون بحران است یا این راه در امتداد سیر تکوینی خود با گسل ها و ورطه هایی مواجه است که باید بتوان ضمن بازشناسی مسائل آن در اندیشه ی چاره بود . هدف آن است که به بینش و منطقی دست یافت که بواسطه ی آن  خلاء هایی که در کار علم انسانی پیش می آید را حل نموده و بتوان راه بی پایان رشد علم را جهت پاسخ به نیازهای مقطعی و ابدی انسانی ادامه داد . یافتن و بیان پایه های قوام و استحکام علم انسانی برای بسیاری از پژوهشگران علوم اجتماعی مهم و باارزش است و می تواند بعضی شبه ها و تردیدهای نابجا را پاسخ داده و کیفیت عالی را ارزانی محققان این حوزه از علم کند. روش این مقاله بر اساس الگوی جامعه شناسی تاملی و کیفی بوده و ضمن بهره وری از متون و پیوند با نظرهای نگارنده به تدوین یافته ها پرداخته شده است. در پایان نتیجه آن است که تفسیرگرایی با تلاش و اهتمام بزرگان این رشته اگر به درستی بازشناسی و به کار گرفته شود صرفنظر از هر گونه تاویل های سلیقه ای – ذهنی ، پل توانا و کارآمدی برای گذر از برخی گسست ها و مباحث متفرقه و گاه قطعه قطعه شده در حیطه ی علوم انسانی است ؛ اگر چه در راه رونق تفسیرگرایی از مدل ها و نظریه پردازی های نوآور نیز باید بهره برداری کرد.