تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ‌های پیاز با استفاده از نشانگر ریزماهواره

به منظور بررسی روابط ژنتیکی توده‌‌‌های بومی پیاز ایران و مقایسه با برخی ارقام خارجی، از 15 جفت آغازگر ریزماهواره (SSRs) استفاده شد. بر اساس الگوی نواری حاصل، 12 جفت آغازگر ریزماهواره در 18 توده بومی و پنج رقم خارجی الگوی چند شکل و قابل امتیاز دهی تولید کردند. برای هر مکان ژنی تعداد آلل از دو تا شش آلل با میانگین 3/3 آلل متغیر بود و محتوی اطلاعات چند شکل از 2/0 تا 76/0 با میانگین 52/0 ارزیابی شد که هتروزیگوسیتی بالا را در این توده‌ها نشان داد. میانگین تنوع ژنتیکی درون توده‌ها و ارقام خارجی از 12/0 تا 28/0 متغیر بود. تجزیه واریانس مولکولی بر اساس مربع فاصله اقلیدسی تنوع معنی داری را بین و درون توده‌ها و ارقام خارجی پیاز نشان داد ولی میزان واریانس بین ارقام (42/0) نسبت به درون ارقام (58/0) کمتر بود. گروه‌بندی با استفاده از ضریب تشابه نی و الگوریتم UPGMA، توده‌ها و ارقام خارجی را در شش گروه و یک توده مستقل قرار داد. اگر چه گروه بندی بر اساس داده‌های مولکولی تقریباً منطبق با برخی صفات مورفولوژیکی بود ولی به طور کلی با گروه بندی جغرافیایی انطباق نداشت.