تهیۀ نانوجاذب مهندسی با قابلیت حذف مواد آلی برای فیلترهای شنی تصفیۀ آب

فیلترهای شنی بخش ضروری فرایند‌های تصفیۀ متعارف‌اند. ذرات سیلیس فیلترهای تند شنی در حذف مواد آلی محلول، پتانسیل کمی دارند. با ایجاد پوششی از نانولوله‌های کربنی روی ذرات سیلیس، نه تنها می‌توان مشکلات استفاده از نانولوله‌های کربنی در حالت دوغابی را برطرف کرد، بلکه می‌توان پتانسیل فیلتر‌ها را در حذف مواد آلی محلول افزایش داد. در این تحقیق از روش‌های فیزیکی و شیمیایی برای پوشش نانولولۀ کربنی روی سیلیس استفاده شده است. بررسی استحکام پوشش نشان می‌دهد که برخلاف پیوند فیزیکی، پیوند شیمیایی دارای استحکام قوی بین بستر و پوشش است. عکس‌های میکروسکوپ الکترونی روبشی از بستر سیلیس نشان می‌دهد نانولوله‌های کربنی به صورت غیریکنواختی روی ذرات سیلیس پوشش یافته‌اند. نتایج جذب نشان می‌دهد با ایجاد پوشش روی سیلیس، میزان حذف هیومیک اسید‌ها از 1 درصد سیلیس خام به بیش‌تر از 70 درصد رسیده است. مطالعات احیا در محیط‌های قلیایی نشان‌دهندۀ شرایط بهینۀ واجذب در مدت زمان 30 دقیقه و در pH=13 است، به طوری که ظرفیت جذب بعد از 5 سیکل متوالی احیا در مقادیر مناسبی باقی مانده و به حدود 40 میلی‌گرم به گرم رسیده است.