تهیۀ نقشۀ حساسیت به وقوع زمین لغزش با استفاده از مدل‌های وزن شواهد (WofE)، نسبت فراوانی (FR) و دمپستر– شیفر (DSH) (مطالعۀ موردی: محدودۀ ساری-کیاسر)

زمین لغزش به عنوان یکی از مخاطرات طبیعی مهم هر ساله موجب خسارات مالی، جانی و تخریب منابع­طبیعی می­شود. هدف این تحقیق مقایسۀ سه مدل وزن شواهد، نسبت فراوانی و دمپستر-شیفر در حوضۀ آبخیز ساری-کیاسر است. در ابتدا، داده­های 105 زمین لغزش رخ داده در منطقه بر اساس عکس­های هوایی 1:25000 و مطالعات میدانی جمع­آوری گردیده و این فهرست به دو قسمت 75 درصد برای پهنه­بندی و 25 درصد برای اعتبارسنجی تقسیم شد. سپس، 17 پارامتر مؤثر در زمین لغزش شامل فاکتورهای زمین شناسی، ژئومورفولوژیکی، هیدرولوژیکی و انسانزاد فراهم گردید. مهم ترین فاکتورها در رخداد زمین لغزش در منطقۀ بارش، شیب و پوشش گیاهی هستند. نتایج اعتبارسنجی به صورت درصد مساحت زیر منحنی تجمعی (AUC)نشان می­دهد که نرخ موفقیت مدل­های وزن شواهد و نسبت فراوانی و دمپستر-شیفر به ترتیب 05/92  و05/92 و 31/91 درصد و نرخ پیش­بینی به ترتیب 72/92  و 73/92 و 44/85 درصد است. نتایج نشان می­دهد که از نظر دقت مدل به­کار رفته براساس نرخ موفقیت سه مدل در گروه عالی (9/ - 1) قرار می­گیرند. همچنین نرخ موفقیت بر اساس نرخ پیش­بینی مدل­های وزن شواهد و نسبت فراوانی در گروه عالی (9/ - 1) و مدل دمپستر-شیفر در گروه خوب (8/0-9/0) قرار می­گیرند. نتایج به­دست آمده بیانگر این است که مدل­های وزن شواهد و نسبت فراوانی مدل­های کارامدتری نسبت به مدل دمپستر-شیفر در منطقه هستند