توانمندیهای مورد نیاز برای واگذاری تصمیمات سطح تاکتیکی خدمات اتوبوسرانی به اپراتورهای خصوصی

استقبال مردم برای استفاده از خدمات اتوبوسرانی موجب کاهش استفاده از خودروهای شخصی و در نتیجه کاهش ترافیکسنگین و آلودگی هوا می­شود. ترغیب مردم به استفاده از این خدمات نیازمند ارایه خدمات بهتر با هزینه­های کمتر است. برای رسیدن به این هدف، اپراتورهای بخش خصوصی باید به دنبال راهکارهای نوآورانه برای ارایه خدمات باشند. ارایه خدمات نوآورانه امکان­پذبر نیست مگر اینکه اپراتورها علاوه بر داشتن آزادی عمل در تصمیمات عملیاتی، تصمیمات مهم و تاکتیکی  (تعیین نرخ و نوع بلیت، مسیرها، نوع ناوگان و برنامه زمانی) را نیز اتخاذ نمایند و به عبارتی دیگر خدمات را خود طراحی و اجرا کنند. از طرفی این آزادی عمل اپراتورها، باعث به وجود آمدن مشکلات از جمله عدم یکپارچگی در مسیرها می­شود که برای مسافران دشواری­هایی را ایجاد کرده و از محبوبیت استفاده از خدمات اتوبوسرانی می­کاهد. در این مقاله سعی شده است تا با شناسایی این مشکلات و دلایل ریشه­ای پیدایش آنها، توانمندی­های لازم برای جلوگیری از پیدایش این مشکلات ارایه شود. مشکلات مورد نظر با استفاده از گزارش­های موردکاوی منتشر شده مربوط به اتوبوسرانی شهرهای مختلف جهان و انجام مصاحبه نیمه ساختار یافته با خبرگان صنعت اتوبوسرانی استخراج و با بررسی بیشتر و انجام مصاحبه، دلایل ریشه­ای آنها شناسایی شده­اند. نتایج بررسی­های این پژوهش نشان می­دهدکه برای جلوگیری از بروز این مشکلات، هم مقامات حمل و نقل و هم اپراتورهای بخش خصوصی باید مجموعه­ای از توانمندی­ها نظیر توانایی تنظیم قوانین کنترلی، داشتن تجهیزات و سیستم­های اطلاعاتی یکپارچه را داشته باشند. این توانمندی­ها با بررسی گزارش­های مورد کاوی منتشر شده و انجام مصاحبه با خبرگان این بخش به دست آمده­است. آگاهی از این توانمندی­ها به مقامات حمل و نقلی که می­خواهند این نوع واگذاری را تجربه کنند، کمک می­کند تا قبل از وارد شدن به چنین محیطی، برای رفع مشکلات بالقوه تمهیداتی بیندیشند و توانمندی­های خود و اپراتورها را ارزیابی کنند.