تورم، رشد، نااطمینانی تورم و رشد در ایران:کاربردی از مدل گارچ چند متغیّره

       هدف مقاله‌ی حاضر، آزمون رابطه میان متغیّر­های تورم، نااطمینانی تورم، رشد اقتصادی و نااطمینانی رشد اقتصادی است. برای این منظور، با به کارگیری داده­های فصلی طی دوره‌ی زمانی 1367:01 تا 1386:12 و با استفاده از الگوی گارچ چند متغیّره، نااطمینانی تورم و نااطمینانی رشد اقتصادی اندازه­گیری و در مرحله‌ی بعد بر اساس آزمون علّیت گرنجری، رابطه‌ی علّی میان متغیّر­های مورد بررسی مشخص شده و نهایتاً برای روابط علّی تعیین شده است. بر اساس نتایج تحقیق حاضر، 1)تورم علّت گرنجری نااطمینانی تورم بوده و اثر مثبت بر آن دارد. بدین ترتیب، سیاست­های عجولانه ای که موجب افزایش تورم می شوند، نااطمینانی قیمت و تورم آتی را افزایش می دهند. هم چنین، سیاست­های هدف تورمی می­تواند نااطمینانی تورم و هزینه های ناشی از آن را کاهش دهد. 2)رشد در جهت منفی و یک طرفه علّت گرنجری نااطمینانی رشد است. این یافته مؤید آن است در نرخ­های رشد پایین اقتصادی عوامل نسبت به آینده بدبین می شوند و در نهایت به کاهش رشد منجر خواهد شد. 3)افزایش نااطمینانی رشد باعث افزایش تورم خواهد شد. بدین معنی که با افزایش نااطمینانی رشد، احتمالاَ بانک مرکزی با اعمال سیاست انبساطی باعث  افزایش تورم خواهد شد. 4)شواهدی مبنی بر وجود رابطه‌ی علّی بین متغیّرهای نااطمینانی تورم و رشد و نیز نااطمینانی رشد و تورم در اقتصاد ایران وجود ندارد