توزیع فراوانی رگبار و الگوهای زمانی بارش در چند نمونه ی اقلیمی ایران

هدف از این پژوهش، بررسی تعیین الگوهای توزیع زمانی بارش در چند نمونه‌ی اقلیمی فراخشک، خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب ایران(بم، تهران، شیراز و گرگان) می‌باشد. برای این منظور، ابتدا توزیع فراوانی‌ رگبار از لحاظ تداوم بارش(ساعت) و همچنین ارتفاع بارش(میلی‌متر) تعیین گردید. سپس با در نظر گرفتن سهم بارش‌های هر ایستگاه در تولید آب قابل ذخیره سالانه، کمترین ارتفاع بارندگی(آستانه) جهت بررسی در تعیین توزیع‌های زمانی بارش مشخص گردید. این حداقل برای ایستگاه‌های بم، تهران، شیراز و گرگان به‌ترتیب0/7، 5/12،0/10 و 0/10 میلی‌متر به‌دست آمد که این مقادیر 50٪ آب آن حوضه را تامین می‌کنند. در ادامه الگوهای توزیع زمانی بارش در ایستگاه‌های تحت بررسی با روش‌های تجربی هاف و پیلگریم تعیین گردیدند. معادله‌ی ریاضی الگوهای توزیع زمانی بارش به‌صورت میانگین‌گیری(روش پیلگریم) و احتمالاتی(روش هاف) در مختصات بدون بعد محاسبه گردید. مقایسه‌ی مقادیر حاصل از الگوهای پیشنهادی با داده‌های واقعی نشان داد که روش هاف و الگوهای توزیع زمانی احتمالاتی ارائه شده برای ایستگاه‌های تحت بررسی نسبت به روش پیلگریم تطابق بیشتری را دارند.