توسعه مدل بهینه‌سازی- شبیه‌سازی مبتنی بر ریسک تخصیص منابع آب با استفاده از مفهوم ارزش در معرض خطر شرطی، مطالعه موردی: شبکه آبیاری زاینده‌رود

بحث عدم‌قطعیت و خطا در تصمیم‌گیری‌ها در مدیریت منابع همواره می‌تواند تبعات اجتماعی و اقتصادی جدی به همراه داشته باشد. این موارد می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند قیمت، عملکرد و پیش‌بینی جریان باشد که از این بین، مورد آخر بیشترین مشکلات را معمولاً به دنبال دارد. در این تحقیق تلاش شده است با استفاده از مفهوم ارزش در معرض ریسک شرطی (CVaR)، الگوریتمی به منظور تخصیص بهینه منابع آب در شرایط عدم قطعیت ارائه گردد. در این راستا یک مدل بهینه‌سازی- شبیه‌سازی با لحاظ شرایط کمی و کیفی آب ارائه گردید که قادر است، مقادیر بهینه تخصیص آب را در شبکه‌ های آبیاری، محصولات و مراحل رشد آنها با توجه به کمینه ریسک خطا در تصمیم‌گیری ناشی از پیش‌بینی جریان محاسبه کند. برای ارزیابی و بررسی روش‌شناسی ارائه شده از اطلاعات شبکه‌ های آبیاری زاینده رود طی سال‌های 87-1362 استفاده گردید. نتایج نشان داد که بهره‌گیری از مفهوم احتمالاتی CVaR در مدل تخصیص منابع آب، می‌تواند علاوه بر توصیف نحوه تغییرات ریسک پذیری سامانه در افق زمانی مورد نظر، میزان تخصیص بهینه آب را به گونه‌ای تعیین کند که خسارت وارده و ریسک ناشی از تصمیم‌گیری نادرست به‌واسطه شرایط غیر قطعی هیدرولوژیکی، کمینه گردد و در عین حال به نحو مطلوبی یک فضای احتمالاتی تصمیم را به منظور اتخاذ تصمیمات واقع بینانه در اختیار کاربر قرار دهد.