جست‌وجوی مطلوب‌های اخلاقی افلاطون و بررسی غایت آن‌ها

مقاله پیش رو به احصاء مطلوب‌های اخلاقی میان افکار و آراء افلاطون پرداخته و غایت و عقلانیت آن مطلوب‌ها را جسته است. از این رو، ابتدا و به عنوان مقدمه، جهان‌شناسی و علم النفس مورد نظر افلاطون را نشان داده و سپس ارتباط و پیوستگی آن‌ها را با نحوه عقلانیت و مطلوبیت مطلوب‌ها، عقلانیت مستتر در آن‌ها و غایت و هدفی که افلاطون را به چنین مقصدی رسانده بیان شده است. در ادامه با استفاده از این مقدمات «فضیلت اخلاقی» به عنوان مطلوب افلاطون معرفی و فضائل عمده رئیسه شمارش شده‌اند. این فضائل که شامل تمام فضائل دیگر نیز می‌شوند عبارتند از عفت، شجاعت، حکمت و در نهایت عدالت. استنتاج هر کدام از فضائل از علم النفس افلاطون تشریح شده و در بیان عقلانیت این مطلوب‌ها از اصالت مُثُل به عنوان هستی‌شناسی افلاطون بهره گرفته شده است. بر این مبنا نشان داده شده که مُثُل اعلای تمام فضائل، خیر اعلی که سر منشاء تمام نیکی‌ها و جهان است، می‌باشد و وصول به آن سعادت انسان را در پی دارد. بنابراین سعادت، غایت کردار اخلاقی و خیر اعلی دلیل آن است و دستیابی به فضائل نیز وسیله نیل به آن‌ها.