خصوصیات بیومکانیکی قرنیه در سه نوع روش پیوند قرنیه

هدف: بررسی خصوصیات بیومکانیک قرنیه پیوندی پس از پیوند قرنیه به روش نافذ (PK)، لایه­ای عمیق قدامی قرنیه (DALK) و Descemet Stripping Automated Endothelial Keratoplasty (DSAEK). روش پژوهش: پنجاه و پنج چشم از 36 بیمار که تحت PK، 23 چشم از 21 بیمار که تحت DALK با استفاده از روش Anwar’s Big Bubble و 17 چشم از 17 بیمار که تحت DSAEK قرار گرفته بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. سی‌ و سه چشم راست طبیعی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. حداقل سه ماه بعد از خارج کردن تمام بخیه‌های پیوند قرنیه، هیسترزیس قرنیه (CH) و عامل مقاومت قرنیه (CRF) با استفاده از دستگاه تحلیل کننده پاسخ چشمی (ORA) محاسبه گردید. برای مقایسه متغیرها بین گروه‌های مورد مطالعه از آزمون آماری One-way ANOVA استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی گروه شاهد 5±9/26 سال، گروه PK 2/4±8/28 سال، گروه DALK 5/6±2/27 سال و در گروه DSAEK 8/1±5/62 سال بود (001/0P<). ضخامت مرکزی قرنیه در چهار گروه به ترتیب 8/24±539، 8/38±5/567، 6/42±547 و 8/84±1/631 میکرومتر بود (001/0P<). CH و CRF به طور معناداری در گروه DSAEK (به ترتیب 2±79/7 و 74/1±88/7 میلی‌متر جیوه) نسبت به دو گروه PK (به ترتیب 07/2±23/10 و 22/2±13/10 میلی‌متر جیوه) و DALK (به ترتیب 07/2±64/9 و 09/2±36/9 میلی‌متر جیوه) پایین‌تر بود. دو گروه آخر نتایج مشابهی با گروه طبیعی داشتند (به ترتیب 59/1±84/9 و 73/1±89/9 میلی‌متر جیوه، 05/0P>). نتیجه‌گیری: ویژگی‌های بیومکانیکی قرنیه بعد از DSAEK نسبت به PK و DALK پایین‌تر می‌باشد. در هر دو پیوند PK و DALK خصوصیات بیومکانیک چشم‌های مبتلا به قوزقرنیه می‌تواند در حد قرنیه طبیعی افزایش یابد. این تفاوت‌ها در خصوصیات بیومکانیکی پیوند باید در تفسیر اندازه‌گیری فشار داخل چشم یا انتخاب روش جراحی عیب انکساری بعد از پیوند، در نظر گرفته شوند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 18، شماره 4: 431-426