خلأهای قانون آیین دادرسی مدنی در خصوص قرار کارشناسی صادره از جانب داور

قرار کارشناسی از قرارهای اعدادی است که داور در طول روند دادرسی، به هنگام فنی شدن موضوع صادر می‌کند. قانون­گذار تنها در ماده 476 قانون آیین دادرسی مدنی به این موضوع پرداخته است. این ماده صرفاً در مقام بیان امکان تعیین کارشناس از جانب دیوان داوری است و در خصوص سایر مقررات مربوط به کارشناسی همچون امکان تعیین کارشناس از جانب طرفین، مقررات مربوط به اطلاعات کارشناس و دستمزد و هزینه‌های مربوط به کارشناسی ساکت است. از این رو، در این نوشتار ضمن بیان خلأهای مذکور، در پی آنیم تا به این پرسش­ها نیز پاسخ گوییم: آیا طرفین نیز خواهند توانست به تعیین کارشناس دست زنند؟ آیا کارشناسان منتخب باید دارای اوصاف استقلال و بی‌طرفی باشند؟ رعایت چه سلسله اصول دادرسی باید مورد لحاظ قانون­گذاران در موضوع قرار کارشناسی باشد؟ دستمزد و هزینه‌های مربوط به کارشناسی و ضمانت اجراهای مربوط به آن باید چگونه باشد؟