داده‌کاوی دانشجویان انصرافی دانشگاه پیام نور استان تهران به‌منظور افزایش نرخ ماندگاری دانشجو (جلوگیری از رویگردانی مشتری)

از چالش‌های پیش‌روی مؤسسات آموزشی بالأخص مؤسسات آموزش عالی غیرانتفاعی کسب درآمد جهت تحقق اهداف است اما انصراف دانشجو در نقطه مقابل قرار دارد. با شناسایی دانشجویان انصرافی می­توان با اتخاذ سیاست‌های پیشگیرانه و حمایتی از کاهش وجهه مؤسسه جلوگیری و امیدوار به جذب درآمد مورد انتظار شد. این تحقیق با استفاده از داده­کاوی اطلاعات دانشجویان انصرافی دانشگاه پیام نور استان تهران طی سال‌های 91 تا 94 قصد دارد دانشجویان در معرض خطر را شناسایی کند. داده‌ها از سامانه آموزش استخراج و از 20 صفت محتملی مؤثر در انصراف مدلی با دقت 92٪ شناسایی شد. در مدل مذکور 6 مشخصة مستقل (سن، گروه، مقطع و دورة تحصیلی، مشروطی و جنسیت) و یک مشخصه وابسته (سنوات) شناسایی و متعاقباً درجه اهمیت مشخصه‌های دخیل در انصراف و ارتباط آن‌ها با یکدیگر تعیین شد. احتمال خطر انصراف (ریسک ریزش) اولویت‌بندی و جدول خطر احتمال برای ترم‌های مختلف ارائه شد. یافته‌ها حکایت از شناسایی سن به‌عنوان مهم‌ترین عامل دارد. از نظر سنی در کارشناسی دستة سنی 21-18 در ارشد 26-22 و در دکتری 31-29 پرخطرترین گروه‌ها هستند. از لحاظ دورة تحصیلی در کارشناسی و دکتری دورة رسمی و در ارشد دورة آموزشی پژوهشی رسمی پرخطرترین دوره می‌باشند. نرخ انصراف‌ برای دانشجویان 19 و 20 سال در ترم سوم تقریباً 50 درصد است.