رابطه‌ی نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه

هدف این پژوهش، مطالعه رابطه بین نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه بود. تحقیق حاضر از نوع پژوهش‌های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‌آموزان دوره‌ی دوم متوسطه شهرستان آستارا می‌باشد که در سال تحصیلی94-93 مشغول به تحصیل بودند. در این میان تعداد 208 نفر به روش تصادفی ساده جهت مطالعه به عنوان نمونه انتخاب شده و مقیاس نگرش مذهبی، پرسش‌نامه سنجش شادکامی آکسفورد (OHI) و پرسش‌نامه سلامت روانی(Scl-25) به عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی برای بررسی تأثیر نگرش مذهبی بر شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان متوسطه از تحلیل واریانس یک عاملی، و از آزمون من- ویتنی برای مقایسه میانگین رتبه‌ها براساس متغیرها استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین نگرش مذهبی با شادکامی و خودکارآمدی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. میزان ضرایب همخوانی به ترتیب برابر با (027/0>p) و(0064/0>p) بود. با مقایسه میانگین رتبه‌ها و مقدار من- ویتنی در بین دانش‌آموزان مشخص شد که دانش‌آموزان متوسطه دختر در مقایسه با دانش‌آموزان پسر از نگرش مذهبی بیشتری برخوردار بوده (006/0>p)، اما در متغیرهای شادکامی و خودکارآمدی تفاوت معناداری مشاهده نشد.