رابطه بین تورم، نااطمینانی تورمی، رشد سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی در ایران

مهمترین نتیجه حاصل از تورم در اقتصاد نااطمینانی تورمی است. این نااطمینانی با تاثیر گذاری بر تصمیمات عاملین اقتصادی منجر به کاهش رشد اقتصادی می‌شود. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین تورم، نااطمینانی تورمی، رشد سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی طی دوره 1387:2-1367:1  در ایران می‌باشد. برای این منظور برای بدست آوردن نااطمینانی تورمی از یک  مدل Trivariate-GARCH استفاده گردید. نتایج ما نشان دهنده این است که فرضیه فریدمن (1977) و بال (1992) مبنی بر اینکه افزایش تورم، نااطمینانی تورمی را افزایش می‌دهد برای ایران پذیرفته می‌شود. بدین ترتیب، هر متغیری که موجب افزایش نرخ تورم در ایران شود، موجب افزایش نااطمینانی تورمی و در نتیجه باعث کاهش رشد اقتصادی می‌شود. بنابراین سیاست های مبتنی بر هدف‌گذاری تورم می تواند در افزایش رشد اقتصادی کاملا مفید واقع شود. علاوه براین دریافتیم که افزایش نااطمینانی تورمی هم رشد سرمایه‌گذاری (فرضیه برنانکه (1983) و دیکسیت و پیندیک (1994)) و هم رشد تولید (فرضیه فریدمن (1977)) را کاهش می‌دهد. در نهایت، فرضیه هلند (1995) یعنی وجود علیت منفی از نااطمینانی تورمی به تورم رد می‌شود.