رابطه علّی توانمندسازی روان‌شناختی و قابلیت فن‌آوری اطلاعات مدیران مدارس متوسطه شهر اصفهان با میانجی‌گری خودکارآمدی عمومی

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه علی توانمندسازی روان‌شناختی و قابلیت فن‌آوری اطلاعات با میانجی‌گری خودکارآمدی مدیران مدارس دخترانه متوسطه شهر اصفهان بوده که با روش پژوهش همبستگی انجام شد. جامعه آماری، شامل کلیه مدیران مدارس دخترانه متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 به تعداد 250 نفر بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 152 نفر برآورد گردید و روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بر حسب ناحیه بود. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌های توانمند‌سازی روان‌شناختی اسپریتزر، خودکارآمدی شوارتز و جروسالم، و قابلیت فن‌آوری اطلاعات بود. روایی صوری پرسش‌نامه‌ها مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. پایایی بر اساس آلفای کرونباخ برای پرسش‌نامه توانمند‌سازی 85/0، برای پرسش‌نامه خودکارآمدی 0/80 و برای پرسش‌نامه قابلیت فن‌آوری اطلاعات 0/82 برآورد گردید. داده‌ها با نرم‌افزارهای آماری Lisrel وSPSS  نسخه 18 در سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی با آزمون‌های رگرسیون چند‌گانه، ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین توانمند‌سازی روان‌شناختی با قابلیت فن‌آوری اطلاعات مدیران رابطه مثبت معنادار وجود دارد. هم‌چنین، بین خودکارآمدی مدیران با قابلیت فن‌آوری اطلاعات رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بعد معنی‌دار بودن توانمند‌سازی روان‌شناختی بهترین پیش‌بینی‌کننده قابلیت فن‌آوری اطلاعات مدیران بود. نتایج حاصل از معادلات ساختاری نشان داد توانمندسازی روان‌شناختی از طریق خودکارآمدی عمومی بر قابلیت‌های فن‌آوری مدیران تأثیرگذار است.