رابطه هوش هیجانی جهت تبیین تحلیل‌رفتگی شغلی کارکنان (مطالعه موردی: شبکه بهداشت و درمان شهرستان بوکان)

مقدمه: هوش هیجانی دارای نقش حیاتی در سلامت روانی اجتماعی افراد است و نبود هوش هیجانی در افراد به معنای آماده بودن زمینه وقوع انواع مشکلات، مسائل و اختلالات رفتاری در آن خواهد بود. پژوهش حاضر به بررسی رابطه هوش هیجانی جهت تبیین تحلیل‌رفتگی شغلی در بین کارکنان شبکه بهداشت شهرستان بوکان می‌پردازد. روش پژوهش: پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع داده‌ها کمی، از نظر نحوه گردآوری داده‌ها توصیفی از نوع همبستگی و از نظر شیوه اجراء پیمایشی (زمینه‌یابی) است. جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه کارکنان شبکه بهداشت شهرستان بوکان (1000N=) می‌باشد. لذا در این پژوهش تعداد 276 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه‌های استاندارد مقیاس تحلیل‌رفتگی شغلی مازلاک و هوش هیجانی گلمن پخش و داده‌های لازم جمع‌آوری گردید. در تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آمار توصیفی چون میانگین، میانه، انحراف استاندارد و ... و در بخش استنباطی از آزمون آمار پارامتریک هم‌چون ضریب همبستگی پیرسون  Rو رگرسیون استفاده شده است. یافته‌ها: رابطه منفی و معناداری در سطح 01/0 P= بین هوش‌ هیجانی و میزان تحلیل‌رفتگی شغلی در بین کارکنان وجود دارد و هوش هیجانی 32 درصد از تغییرات تحلیل‌رفتگی شغلی را تبیین می‌کند. از سوی دیگر نتایج بررسی فرضیه‌های فرعی نیز نشان داد که: بین مولفه‌های هوش هیجانی در سطح 01/0P=  رابطه منفی و معناداری با تحلیل‌رفتگی شغلی در کارکنان وجود دارد و مولفه‌ها به ترتیب خودآگاهی هیجانی 16 درصد، واقع‌گرایی 17 درصد، مسئولیت‌پذیری اجتماعی 16 درصد، همدلی 16 درصد و خودابرازی 17 درصذ از تغییرات تحلیل‌رفتگی شغلی را تبیین می‌کند. نتیجه‌گیری: بطور کلی بین هوش هیجانی و مولفه‌های آن با تحلیل‌رفتگی شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و هوش هیجانی می‌تواند تحلیل‌رفتگی شغلی کارکنان را تبیین نماید.