رابطه گردش شغلی با عملکرد کارکنان واحد بهداشت محیط مراکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سابقه و هدف: یکی از روشهای آموزش ضمن خدمت و توسعه منابع انسانی، گردش شغلی می‌باشد که در سازمانهای بهداشتی و درمانی ایران کمتر مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه گردش شغلی با عملکرد کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شش ماه اول سال 1390 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و در سه مرکز بهداشت شمال، شمال غرب و شرق تهران انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل 42 نفر از کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت مورد مطالعه بود که از کل جامعه 76 نفره به طور تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها فرم جمع‌آوری اطلاعات بود و جهت ارزشیابی عملکرد از آمار تفضیلی ماهیانه کارکنان (مؤلفه‌های تعداد بازدید، تعزیرات، پیشنهاد تعطیل، اصناف بهداشتی شده، آموزش گروهی، سنجش کلرید و ید و نمونه‌برداری آب) استفاده شد. در ادامه، داده‌ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی، آزمونهای من‌ویتنی و همبستگی اسپیرمن در نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: عملکرد کارکنانی که به تازگی گردش شغلی داشتند و کارکنانی که نداشتند به ترتیب 9/18±13/87 و 6/22± 73/82 از صد امتیاز به دست آمد و مشاهده شد که بین گردش شغلی و عملکرد کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت مورد مطالعه ارتباط معنی‌داری وجود ندارد (178/0 =p). این عدم ارتباط معنی‌دار بین گردش شغلی و مؤلفه‌های عملکرد نیز حاکم بود. نتیجه‌گیری: احتمالاً گردش شغلی مستقل از عملکرد کارکنان بهداشت محیط می‌باشد که با توجه به اهمیت عملکرد کارکنان بررسی سایر عوامل را توجیه می‌نماید.