رابطۀ بین سیرت‌های اخلاقی مدیران با توسعۀ سرمایۀ انسانی

زمینه: سرمایه انسانی به عنوان عامل اصلی رشد سازمانی می‌تواند به طور مؤثری در پرتوی خصائل نیکو مدیران توسعه یابد، با درک این مهم پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سیرت‌های اخلاقی مدیران با توسعه سرمایه انسانی انجام شده است.   روش: روش تحقیق توصیفی و طرح پژوهشی همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مدیران و کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان می‌باشد، 172 نفر از کارکنان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم هر طبقه به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد سیرت اخلاقی مدیران و سرمایه انسانی استفاده شد. داده‌های تحقیق پس از جمع‌آوری با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای آماری LISREL و  SPSS تحلیل شدند.   یافته‌ها: نتایج بررسی نشان داد که رابطه بین پایبندی به عهد و پیمان، پرپاداشتن حق و عدل، شرح صدر  و حسن خلق با توسعه سرمایه انسانی مثبت و معنی دار می باشد، اما رابطه بین دلسوزی و در دسترس بودن با توسعه سرمایه انسانی معنی‌دار نبود.   نتیجه‌گیری: نتایج پزوهش حاضر نشان می‌دهد برای توسعه سرمایه انسانی در دانشگاه‌ها می‌بایست مدیران به سیرت‌های اخلاقی خود توجه کنند.