رابطۀ بین ویژگی‌های آنتروپومتریک و قابلیت‌های فیزیولوژیک فوتبالیست‌های نوجوان آماتور

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط میان برخی شاخص‌های آنتروپومتری و آزمون‌های فیزیولوژیک (آمادگی جسمانی) بازیکنان فوتبال پایه است. تحقیق حاضر توصیفی- مقایسه­ای و از نوع میدانی است. جامعۀ آماری پژوهش را نونهالان فوتبالیست پسر 9 تا 13ساله که داوطلب حضور در پایگاه­های اوقات فراغت تابستانی سازمان ورزش بسیج در مراکز استان­ها بودند، تشکیل می­دادند. نمونۀ آماری شامل 153 نفر با میانگین سنی 2/1± 7/11 سال، وزن 3/9± 9/40 کیلوگرم و قد 2/9± 5/147 سانتی‌متر بود. برای اندازه­گیری متغیرهای پیکری براساس دستورالعمل انجمن بین‌المللی پیشبرد پیکرسنجی (ISAK) عمل شد. در آزمون‌های فیزیولوژیک از پرش سارجنت، چابکی ایلینویز و دو 540 متر استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 18 انجام گرفت. برای بررسی توزیع طبیعی داده­ها از آزمون K-S و همچنین از آماره­های توصیفی و رگرسیون در سطح معنا­داری 05/0 ˂P استفاده شد. نتایج نشان داد چربی بدن (8/2t=؛ 00/0P=)، (8/2t=؛ 00/0p=)، شاخص بالیدگی (7/2t=؛ 00/0p=) و جزء اندومورفی (47/0-t=؛ 00/0p=) می توانند به شکل معنی داری توان بی هوازی را پیش بینی کنند. همچنین قد (7/2-t=؛ 00/0p=)، وزن (3/2t=؛ 02/0 p=)، چربی بدن (9/3-t=؛ 00/0p=)، شاخص بالیدگی (5/3-t=؛ 00/0p=)، جزء اندومورفی (3/4t=؛ 00/0p=)، و جزء اکتومورفی (4/2t=؛ 00/0p=)، می توانند به شکل معنا‌داری توان هوازی را پیش‌بینی کنند. میان چابکی و متغیرهای آنتروپومتری ارتباط معنی داری مشاهده نشد.