راهبرد احیای زیرساخت‌های طبیعی در سازمان فضایی شهر

حضور طبیعت در شهر موهبتی است که شهرها با شناخت و نقش‌دهی به مؤلفه‌‌های طبیعی بستر خود می‌توانند به پایداری برسند. طبیعت شهرها گاه چنان تأثیر مستقیمی بر ساختار، منظر و موقعیت استقرار شهرها دارد که ارتقای کیفی و تبیین آن می‌تواند راهگشای بخشی از مشکلات عدیده این شهرها باشد. این موضوع در مورد رودخانه‌های فصلی یا دائمی شهر و به ویژه رودخانه خشک تبریز صادق است به‌طوری‌که مدیریت صحیح آن، نقش مهمی در کنترل کیفیت منظر شهری برعهده خواهد داشت. «مهران‌‌رود» (قوری‌‌چای) در کنار باغ‌های شهر (باغ‌های چایکنار) به عنوان مؤثرترین عنصر بر موقعیت استقرار هسته اولیه شهر و استخوانبندی آن در دوره‌های تاریخی، عامل اصلی تعادل و پایداری بوده ‌است. در این مقاله سعی شده تا راهکارهایی برای باز زنده‌سازی این دو نقطه‌ عطف طبیعی در جهت ارائه الگویی برای پایداری شهر ارائه شود