راهکارهای دادخواهی قربانیان سلاح‌ شیمیایی در جنگ تحمیلی در نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران

یکی از عمده ­ترین مصادیق به‌کارگیری سلاح شیمیایی در جریان مخاصمات مسلحانه مدرن، استفاده گسترده ارتش عراق از آن در جنگ تحمیلی بر علیه رزمندگان و غیرنظامیان ایرانی و حتی اتباع عراقی می­باشد که در نتیجه آن هزاران تن شهید و یا مصدوم گردیده ­اند. در این میان و به سبب لزوم حمایت یک دولت ازاتباع خود، جمهوری اسلامی ایران هم با توجه به شدت آلام و آثار زیان‌بار وارده بر قربانیان ایرانی حملات شیمیایی عراق و خانواده­ های ایشان، وظیفه تسهیل دادخواهی این افراد از مرتکبان حملات مزبور را بر عهده دارد. در همین راستا قوه قضاییه نیز به عنوان رکن قضایی کشور، تکلیف به تسهیل و مساعدت در دادخواهی داخلی قربانیان ایرانی حملات شیمیایی عراق از طریق سازکارهای قضایی داخلی را بر عهده دارد. در این چارچوب، گرچه صلاحیت لازم برای ورود دادگاه‌های داخلی در این حوزه وجود دارد، اما با توجه به عدم جرم انگاری جنایات بین­ المللی در قوانین داخلی ایران، دادخواهی کیفری یا مدنی مصدومان شیمیایی ایرانی و خانواده ­های ایشان از مقامات وقت عراق و همچنین افراد کمک‌کننده به تسلیح شیمیایی ارتش بعث عراق منوط به جرم­ انگاری دقیق جنایات بین ­المللی و از آن جمله، جرم به‌کارگیری سلاح شیمیایی به عنوان مصداقی از جنایت جنگی می­باشد. از سوی دیگر، با توجه به اصل مصونیت قضایی دولت‌ها نزد دادگاه­ های یکدیگر، در حال حاضر تنها طرح مسئولیت بین­ المللی دولت آمریکا در دادگاه‌های داخلی ایران از جهت کمک به تسلیح ارتش عراق به سلاح‎های شیمیایی، آن هم در چارچوب اصل عمل متقابل امکان ­پذیر خواهد بود.