روش‌های مدیریت طراحی در جوار آثار معماری مذهبی نمونه موردی : مزار شیخ صفی‌الدین اردبیلی

به‌دنبال طرح‌هایی که در گذشته و نیز اخیراً برای بافت کهن شهرها تصویب شد، طراحی در اطراف و حریم بلافصل آثار هنری، به‌خصوص مجموعه‌های مذهبی موجود در این محدوده‌ها، مدنظر طراحان میراث فرهنگی قرار گرفت و در این راستا طرح‌هایی ارایه شد، اما به دلیل قرارگیری موضوع طراحی در موقعیت خاص‌‌‌‌‌‌، تجمیع نظر مسئولین و ارگان‌های مختلف ذی‌نفع با افت و خیزهای فراوانی روبه رو شد. روند هفت مرحله‌ای طراحی در اطراف بقعه شیخ صفی‌الدین از نمونه‌های بارز و منحصر‌به‌فرد این مدعاست که محور اصلی پژوهش است. آنچه در بررسی این روند حاصل می‌شود چگونگی هماهنگی و توافق مابین طراحان و کارفرمایان طرح است؛ در حقیقت تنها وجود طراحان زبده و ارایه طرح‌های منسجم و شایسته یک بنا و اجرایی شدن آن کافی نیست‌‌‌‌‌‌، ‌بلکه کمبود آگاهی سازمان‌های ذی‌ربط و مجریان طرح در زمینه ضوابط حریم آثار هنری، و نیز از متدلوژی طراحی و اهداف فرهنگی آنها‌‌‌‌‌‌، ‌منجر به طولانی‌شدن زمان پذیرش و تصویب طرح‌ها می‌شود. لذا اهداف این پژوهش‌‌‌‌‌‌، ‌دستیابی به روش‌های توانمند‌سازی فکری و توجیه طرح با توجه به مصالح کارفرما از طریق ارایه گام‌به‌گام و مرحله به مرحله طرح‌ها است که در انتها با توجه به بررسی‌های انجام شده‌‌‌‌‌‌، ‌راهبردهایی ارایه خواهد شد. در این مسیر، علاوه بر مطالعات کتابخانه‌ای‌‌‌‌‌‌، ‌اعمال میدانی‌‌‌‌‌‌، ‌بررسی نقشه‌ها و طرح‌ها‌‌‌‌‌‌، ‌انجام گرفته که در مقاله ارایه خواهد شد.