ساختار عاملی، روایی، پایایی و هنجاریابی مقیاس اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی بزرگسالان در نمونه ایرانی

زمینه و هدف: تحقیقات در زمینه اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی مشخص کرده است این اختلال شایع در کودکی با افزایش سن از بین نمی‌رود و تا بزرگسالی ادامه دارد. این مطالعه با هدف اعتباریابی و هنجاریابی مقیاس تشخیصی اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالان در نمونه ایرانی انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه به‌صورت روان‌سنجی بر روی مراجعین دو کلینیک روانپزشکی و مغز و اعصاب تهران، در پاییز و زمستان سال 1393 (1600-1400 نفر) انجام شد. از بین مراجعین، 301 نفر با نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند مطابق فرمول حجم نمونه برحسب نسبت یا برای متغیر دو ارزشی (بیمار وغیر بیمار) انتخاب شدند و پرسشنامه مربوطه در مورد آنها اجرا گردید. از ضرایب آلفای Cronbach، spearman- Brown و Guttman در ارزیابی پایایی و روایی همزمان و تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی جهت بررسی روایی سازه استفاده گردید. یافته‌ها: در این مطالعه ضریب آلفای Cronbach مقیاس، 88/0 و خرده‌مقیاس نقص توجه، بیش‌فعالی و تکانشگری به ترتیب 82/0، 72/0 و 67/0 به دست آمد. ضریب همبستگی بین مقیاس فوق، پرسشنامه نقص توجه و بیش‌فعالی بزرگسالان (Wender Utah)، 59/0 بود و بین خرده‌مقیاس‌ها و پرسشنامه Wender Utah به ترتیب 56/0، 49/0 و 40/0 به‌ دست آمد که هر سه معنی‌دار بودند (01/0p<). نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد این مقیاس دارای سه عامل با دو شاخص برارزش مطلوب می‌باشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با استفاده از این مقیاس تشخیصی، متخصصین می‌توانند مبتلایان را تشخیص داده و درصورت نیاز درمان کنند.