ساخت داربست‌های هیبریدی نانولیفی از پلی‌لاکتیک اسید-گرافن و ژلاتین برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان

نویسندگان

  • سعید کارگذار مشهد، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دانشکده علوم تشریح و بیولوژی سلولی، گروه تحقیقات مهندسی بافت صندوق پستی 8564-917794
  • مرضیه رنجبر محمدی بناب، دانشگاه بناب، دانشکده فنی و مهندسی، گروه مهندسی نساجی، کد پستی 5551761167
  • هانیه شکی علی‌آباد کتول، دانشگاه گلستان، دانشکده مهندسی، گروه مهندسی شیمی، صندوق پستی 15759-49138
چکیده مقاله:

فرضیه: در بین نانوساختارها، نانوالیاف و نانوذرات به دلیل داشتن سطح ویژه زیاد و زیست‌سازگاری عالی کارایی چشمگیری در مهندسی بافت و رهایش کنترل‌شده دارو دارند.روش‌ها: در این پژوهش، تولید داربست‌های نانولیفی از پلی‌لاکتیک اسید (PLA)، ژلاتین (Gel) و گرافن (G) به‌منظور ارزیابی کاربرد آن‌ها در مهندسی بافت استخوان بررسی شده است. به‌کارگیری ترکیب پلیمر طبیعی ژلاتین به همراه پلیمر سنتزی PLA به استفاده هم‌زمان از خواص پایداری مکانیکی مناسب PLA و خواص زیستی منحصر به‌فرد Gel منجر شد. بارگذاری گرافن در ساختار Gel/PLA موجب تشکیل نمد نانولیفی با شباهت زیاد به بافت استخوان شد. برای تولید داربست‌ها از دو پلیمر نامبرده، روش الکتروریسی هیبریدی به‌کار گرفته شد. محلول پلیمری Gel از یک سرنگ و محلول پلیمری PLA همراه با نانوذره گرافن از سرنگ دیگر تزریق شدند. یافته‌ها: مطالعه خواص شکل‌شناختی داربست‌های تولیدشده نشان داد، افزودن گرافن به محلول PLA در ترکیب ژلاتین-پلی‌لاکتیک اسید (Gel/PLA)، قطر الیاف تولیدشده را به‌طور معنی‌داری کاهش داده است. و افزودن ژلاتین به ترکیب PLA و افزودن گرافن به ترکیب Gel/PLA زاویه تماس نمونه‌ها را کاهش داد. نانوالیاف هیبریدی G -Gel/PLA تهیه‌شده در مجاورت سلول‌های استخوان زیست‌سازگاری خوبی نشان دادند و هیچ سمیت سلولی مشاهده نشد. سلول‌های رشدیافته روی داربست‌ها شکل‌شناسی پهن و دوکی‌شکل نشان داده و تقریباً به‌طور یکنواخت کل ساختار نمد را پوشاندند. نانوالیاف نهایی تولیدشده با توجه به داشتن شکل‌شناسی صاف و نانولیفی، رفتار سلولی خوب و آب‌دوستی بیشتر می‌توانند انتخاب مناسبی برای استفاده در بافت استخوان باشند.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

الکتروریسی ژلاتین با غلظت بالا و اتصال عرضی آن از طریق واکنش میلارد برای کاربرد در ساخت داربست‌های مهندسی بافت

در این مطالعه، با استفاده از افزودن حلال آلی غیر پروتونی دی متیل فرمامید (DMF) با هدف کاهش کشش سطحی محلول ژلاتینی با غلظت بالا (%wt. 20) و همچنین کاهش مقدار حلال اسیدی استفاده شد. با تغییر نسبت سه نوع حلال آب/دی متیل فرمامید/فرمیک اسید، مقدار بهینه این حلال‌ها برای انجام الکتروریسی محلول ژلاتین تعیین شد. تصاویر FESEM نشان داد که اندازه متوسط الیاف ژلاتینی در شرایط بهینه در حدود nm ±35 122 است. ...

متن کامل

ساخت داربست کامپوزیتی متخلخل برای مهندسی بافت استخوان بر پایه ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت، قسمت اول: نتایج کشت سلولی

ژلاتین، پروتئین مشتق شده از جز آلی استخوان (کلاژن) است که تلفیق آن با جز معدنی استخوان (هیدروکسی آپاتیت) می تواند خواصی بسیار نزدیک به خواص استخوان طبیعی فراهم آورد، لذا در این تحقیق داربست کامپوزیتی ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت به عنوان جایگزین تخریب پذیر استخوانی پیشنهاد گردیده است. ساخت این داربست ها از طریق فرآیند ریخته گری حلال (بدون استفاده از هیچگونه حلال آلی به منظور افزایش درجه زیست سازگار...

متن کامل

مروری بر داربست‌های نانولیفی رسانا برای کاربردهای مهندسی بافت

طراحی داربست زیست‌سازگاری که خواص مکانیکی، الکتریکی، شیمیایی و شکل‌شناسی ماتریس برون‌سلولی بافت هدف را به‌خوبی تقلید کند، از چالش‌های اصلی در تنظیم رفتارهای سلولی است. بدین دلیل، داربست‌های رسانا برای مهندسی بافت‌هایی همچون عصب، استخوان و قلب که فعال الکتریکی هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند و ابزار مناسبی برای انتقال سیگنال الکتریکی لازم برای تنظیم رفتار سلول‌های این بافت‌ها به‌شمار می‌آی...

متن کامل

کاربرد مرجان‌ها در مهندسی بافت استخوان

اسکلت طبیعی مرجان‌ها و هیدروکسی آپاتیت مرجانی به عنوان جایگزین استخوانی در ترمیم نقایص استخوانی در مدل‌های جانوری و انسانی از دو دهه پیش به کار رفته‌اند. این جایگزین‌های استخوانی دارای ویژگی‌های هدایت استخوانی (Osteocondutive)، زیست تجزیه‌پذیری و زیست سازگاری می‌باشند. هم اکنون، بر روی مرجان‌ها، سه دیدگاه تحقیقاتی مد نظر می‌باشد که شامل کاربرد در ساخت کمپوزیت‌های استخوانی، ساخت داربست جهت اتصال...

متن کامل

طراحی و ساخت داربست متخلخل سه بعدی نانولیفی بوسیله الکتروریسی دو جزیی پلی کاپرولاکتون و ژلاتین جهت مهندسی بافت استخوان

زمانی که به بافت استخوان آسیب وارد می شود، ممکن است بافت آسیب دیده، با استفاده از سلول های بنیادین خود که دارای توان خود سازی هستند، آسیب را ترمیم کند. اما در صورتی که گستره ی جراحت به گونه ای باشد که سبب از بین رفتن بخش بزرگی از آن استخوان شود، از پروتزهای دائمی استفاده می شود که التهاب و مشکلات حرکتی زیادی را برای مصدوم ایجاد می کنند. امروزه برای رفع مشکلات پروتزها سعی شده است با استفاده از م...

15 صفحه اول

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید

ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده

{@ msg_add @}


عنوان ژورنال

دوره 31  شماره 6

صفحات  563- 574

تاریخ انتشار 2019-02-20

با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023