ساخت و بررسی رفتار کششی نانوکامپوزیت وینیلاستر/دیاکسید تیتانیوم

 تاکنون، بیشتر پژوهشها فرآیند تولید و تأثیر آن بر خواص نانوکامپوزیـتهـای اپوکـسی را مـورد بررسـی قـرار داده انـد و دادههای کمی پیرامون نانوکامپوزیتهای پلیمری با زمینه وینیلاستر وجود دارد. این در حالی اسـت کـه وینیـلاسـتر یکـی از رزینهای پرمصرف در صنعت کامپوزیت بشمار میرود. در سالهای اخیر، افزودن تقویتکنندههـا بـا ابعـاد کوچـک (بـویژه در مقیاس نانو) بهعنوان راه حلی جهت ارتقاء خواص مطرح شده است. در نانوکامپوزیتها، بهدلیل نفوذ زنجیـرههـای پلیمـری بـه نانوذرات و ایجاد پیوند مناسب با آنها، بهبود خواص را میتوان انتظار داشت. هدف از این پژوهش، ساخت و بررسی رفتار کششی نانوکامپوزیتهای وینیلاسـتر/دیاکـسید تیتـانیوم مـیباشـد. نمونـههـای نانوکامپوزیتی با استفاده از روش مخلوطسازی مذاب و با محتـوای 2/5 ،1 و 5 درصـد وزنـی از نـانوذرات TiO2 تولیـد شـدند. همچنین، BYK-C8000 بهعنوان عامل پیوندساز پلیمری به مخلوط اضافه گردید. در ابتدا، تأثیر پارامترهـا تولیـد بـر خـواص نانوکامپوزیت وینیلاستر/1) TiO2% وزنی) مورد ارزیابی قرار گرفت و در ادامه، با انتخاب شـرایط بهینـه و تثبیـت پارامترهـای تولید، تأثیر محتوای نانوذرات بر خواص نمونهها مطالعه شد. رفتار کششی نانوکامپوزیت، با استفاده از آزمون کشش تک محـور مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که با افزایش محتوای TiO2 در زمینه پلیمری، مدول یانـگ همـواره افـزایش خواهد یافت؛ در حالی که درصد کرنش تا شکست نانوکامپوزیت نسبت به نمونه خالص کاهش مییابد.