سازمان جهانگردی و تاثیر آن بر توسعۀ گردشگری در دورۀ پهلوی دوم (1320-1357 ش)

هدف: هدف از این تحقیق بررسی نقش سازمان جهانگردی در توسعۀ صنعت گردشگری در دورۀ پهلوی دوم، بین سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ است. روش/رویکرد پژوهش: این تحقیق بر آن است تا با روش توصیفی­­تحلیلی، و با تکیه بر اسناد، مقولۀ جهانگردی و وضعیت گردشگری در دورۀ پهلوی دوم را بررسی کند. یافته‌ها و نتایج: ایران، با توجه به موقعیت جغرافیایی، تار یخی، و جاذبه‌های فراوان گردشگری، برای جهانگردان اهمیت ویژه‌ای دارد. اما وجود جاذبه‌ها به تنهایی نمی‌تواند در جذب گردشگر موثر باشد، بلکه باید اقدامات زیربنایی متعددی به منظور گسترش گردشگری انجام داد. در دورۀ پهلوی، صنعت جهانگردی با ناکامی‌هایی مواجه شد که مهم‎ترین آن‌ها عدم مشارکت مردمی و عدم توجه دستگاه حکومت به ارزش‌های حاکم بر جامعه بود که این امر از جمله عوامل موثر بر عدم تحقق توسعۀ پایدار گردشگری بود. با وجود تلاش فراوانی که سازمان جهانگردی برای توسعۀ گردشگری انجام داد، این صنعت موفقیت چشمگیری نداشت.