سببی‌سازی و تصویرگونگی: رویکردی شناختی

یک نشانه زبانی نشانه‌ای«تصویری» است اگر نوعی شباهت صوری بین دال و مدلول (به عنوان دو وجه نشانه) وجود داشته باشد.به اعتقاد پیرس مفهوم تصویر فقط متعلق به حوزه واژگان نیست، بلکه می‌تواند برای اطلاق به شباهت موجود میان ساختار زبان و ساختار دنیای خارج نیز به کار رود.در زبانشناسی شناختی زبان واقعیتی ذهنی و شناختی است.در چنین رویکردی زبان به مثابه پدیده‌ای است که در سطحی نمادین برآیند پردازش‌های پیچیده و انتزاعی است و یا به دیگر سخن بازتاب قوای ذهنی و شناختی است. در حوزه مطالعات زبانی، ساخت‌های سببی در زبان به منزله نظامی شناختی، یکی از اساسی‌ترین مقولات ذهنی بشتر محسوب می‌شوند و بنابر قول لیکاف، ساخت سببی مفهومی است که در اندیشه هر انسانی وجود دارد و غالباً در دستور تمامی زبان‌ها متجلی می‌شود.لذا، در این پژوهش سببی‌ها به عنوان مفهومی که دارای نوعی ارتباط دوسویه و نظام‌مند با دنیای خارجند مورد بررسی قرار می‌گیرند.نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که دو نوع تصویرگونگی ترتیبی و فاصله در سببی‌ها مشاهده می‌شود.در تصویرگونگی تربیتی، توالی و چگونگی آرایش سازه‌های سببی منطق با توالی بروز آنها در جهان خارج است و در تصویرگونگی فاصله، انفصال صوری یک ساخت سببی نمایانگر نوعی رابطه غیرمستقیم میان سبب و نتیجه است.