سرزمین‌های باغ ایرانی

اینکه ایرانیان از دیرباز تا یک قرن پیش چگونه به فضا می‌اندیشیده‌اند و بر پایة کدام دیدگاه‌ها به سازمان‌دهی آن می‌پرداخته‌اند، مقوله‌ای چندان پرجاذبه و پررمز و راز است که به میان آورندة ابهام و دارندة توان آموزندگی. چند صفحه‌ای که پیش روی داریم، فرصتی است تا به گوشه‌هایی از این مهم بنگریم. برای آفرینش فضا‌ـ و به ویژه فضای معماری‌ـ انسان‌ها نیاز به ابزارهایی گونه‌گون دارند؛ برانگیختگی برای همگانی کردن اندیشه‌های فرهیخته؛ تلاش برای به میدان همگانی بردن ارزش‌هایی که والاتراند و برآمده از خاستگاه‌های بلند انسانی ـ الهی؛ پی‌گیری و به ثمر بردن تدبیرهایی که ژرف‌نگری را بومی توانند کرد؛ و نمایان کردن توان‌های بالقوه و بالفعل انسان‌های شیفتة شناخت. و به کوته سخن اینکه شناخت نقش معنوی آفرینش فضای معماری‌ـ  و فضایی که باغ ایرانی ارائه می‌دهد ـ می‌تواند گوشه‌ای از آن آفرینش را بنمایاند.