سرگشتگی وپیچیدگی در شعرایلیا ابوماضی وعمرخیام

حکیم عمرخیام، در رباعیات بی­نظیرش، راز و رمز زندگی را بی­پرده بیان کرده است. وی درون طوفانی خود و امواج متلاطم وجود خویش را با مروارید کلمات به نظم در آورده و خواننده را در برابر أسرار هستی در بیابان بی­نام و نشان شک و تردید و کرانه­های تاریک شیدایی و سر درگمی رها کرده است؛ چرا که بی اختیار و به ناچار در این دنیای فانی گام نهاده است و بدون میل و اراده خود از آن به ناچار کوچ خواهد کرد . بسیاری از این پرسش­ها و مفاهیم پیچیده و مبهم در دیوان ایلیا ابوماضی، شاعر معاصر عرب، نیز وجود دارد. ایلیا نیز همچون خیام در سیر خود به سوی قله­ی شعر و ادب با صخره‌ها و خارها روبه رو می­گردد و به کاوش مشکلات انسان و هستی و رمز و راز این دو همت می­گمارد و سرانجام سرگشته و حیران در وادی شک، بی اختیار مبهوت می‌ماند. از این رو صدای امواجی که در دریای درون خیام به تلاطم درآمده بود،  بعد از گذشت نُه قرن از وجود ناآرام ایلیا ابو ماضی به گوش می‌رسد.