سطح سرمی هورمون رزیستین و پروتئین واکنشگرC در سرطان مدولاری تیروئید: یک شاخص تشخیصی بالقوه

مقدمه: رزیستین و پروتئین واکنشگرC، مترشحه از بافت چربی، اثرات اندوکراینی، پاراکراینی و اتوکراینی موثری بر متابولیسم و فعالیت­های التهابی دارند. محققان دخالت التهاب و هورمون­های بافت چربی در سرطان­ها را مطرح کرده‌اند. سرطان مدولاری تیروئید تا 10 درصد سرطان­های تیروئید را در بر می­گیرد. هدف از این مطالعه، بررسی سطح سرمی رزیستین و پروتئین واکنشگر  Cدر افراد مبتلا به سرطان مدولاری تیروئید بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 90 نفر، شامل 21 مرد (91/13±29 ساله) و 24 زن (52/14±0/29 ساله) مبتلا به سرطان مدلاری تیروئید و 24 مرد (58/11±08/23 ساله) و 21 زن (38/14±52/31 ساله) سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. غلظت‌های سرمی هورمون رزیستین و پروتئین واکنشگر C در دو گروه با روش الایزا اندازه‌گیری شدند. قد و وزن اندازه‌گیری و نمایه‌ی توده­ی بدنی محاسبه شد. نتایج به دست آمده توسط نرم‌افزار Medcalc نسخه 8/14 با روش t مستقل تحلیل شدند. یافته‌ها: دو گروه از لحاظ میانگین سنی و نمایه‌ی توده­ی بدنی اختلاف آماری معنی‌داری نداشتند. میانگین هندسی لگاریتم غلظت سرمی رزیستین در گروه شاهد 36/2 و در گروه بیمار 44/1 بود و این اختلاف با آزمون t مستقل معنی‌دار بود (009/0P=). غلظت سرمی پروتئین واکنشگر C بین دو گروه معنی‌دار نبود (05/0<p). نتیجه‌گیری: احتمالاً بتوان از اختلاف معنی‌دار میزان رزیستین در وضعیت سرطان مدولاری تیروئید نسبت به وضعیت سالم، به عنوان شاخص کمکی در تشخیص یا تایید سرطان مدولاری تیروئید استفاده کرد.