سمیت سلولی بیلهر، بومادران و درمنه کوهی با استفاده از آزمون کشندگی آرتمیا اورمیانا میگوی آب شور

چکیده زمینه و هدف: امروزه از ترکیبات سمی‌مشتق شده از گیاهان علیه میکروب‌ها و سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. هدف این مطالعه ارزیابی سمیت سلولی بیلهر، بومادران و درمنه کوهی با استفاده از آزمون کشندگی آرتمیا اورمیانا میگوی آب شور بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا گیاهان مورد مطالعه از استان کهگیلویه و بویراحمد جمع‌آوری و شناسایی شدند. قسمت‌های هوایی گیاهان تمیز و در هوای آزاد خشک شده و عصاره‌گیری به وسیله دستگاه سوکسله با حلال‌های مناسب انجام شد. تفریخ لارو با استفاده از سیست خریداری شده از ارومیه برای ارزیابی سمیت سلولی انجام گرفت. لاروهای زنده در مجاورت غلظت‌های مختلف عصاره‌ها قرار گرفتند و تعداد لاروهای زنده و مرده پس از 24 ساعت شمارش شدند. 50 درصد میزان کشندگی هر عصاره از طریق میانگین لاروهای زنده کنترل و مواجهه یافته ارزیابی شدند. داده‌ها با آزمون آماری پروبیت آنالیز، تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: 50 درصد میزان کشندگی برای عصاره‌های کلروفرمی‌بومادران (53/0± 8/67 میکروگرم بر میلی‌لیتر) هیدروالکلی بیلهر(6/0±5/76 میکروگرم بر میلی لیتر) و کلروفرمی‌درمنه (05/6±7/92 میکروگرم بر میلی لیتر) بود. بیشترین سمیت به ترتیب مربوط به عصاره کلروفرمی‌بومادران بود. میزان کشندگی رابطه مستقیمی‌با غلظت عصاره‌ها داشت. نتیجه‌گیری: طبق نتایج حاصل از آزمون کشندگی میگوی آب شور برای عصاره‌های مختلف گیاهان مورد مطالعه، بومادران، بیلهر و درمنه کوهی به ترتیب به عنوان سَمی‌ترین گیاهان معرفی شدند. بنابراین این گیاهان ممکن است منبعی برای استخراج ترکیبات جدید با خواص بیولوژیکی باشند. واژه های کلیدی: آرتمیا اورمیانا، بیلهر، بومادران، درمنه کوهی، سمیت سلولی