سنتز و شناسایی پوشش تابش‌پز هیبریدی نوالاک اپوکسی آکریلات- سیلیکا

پوشش تابش‌پز بر پایه رزین نووالاک اپوکسی آکریلات سنتز شده و صحت تشکیل ساختارها با استفاده از طیف‌سنجی زیر قرمز و با مشاهده پیک‌های نواحی 1722، 810 و cm-1 945 تائید گردید. به منظور بررسی تاثیر حضور فاز غیرآلی سیلیکا بر خواص رزین سنتز شده، یک نانوکامپوزیت آلی- غیرآلی با استفاده از این رزین و نانوذرات سیلیکا، ساخته شد. آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی، نشان‌دهنده تجمع بالای نانوذرات در طی این فرآیند بود که ناشی از ناسازگاری دو فاز آلی و غیرآلی بوده و می‌تواند منجر به کاهش خواص مورد انتظار از نانوکامپوزیت تولید شده گردد. به منظور رفع این مشکل، سطح نانوذرات سیلیکا با استفاده از عامل اتصال‌دهنده سیلانی وینیل تری‌متوکسی سیلان با استفاده از روش سل ژل اصلاح گردید. بررسی اصلاح سطح ذرات با استفاده از روش‌های طیف‌سنجی زیر قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آنالیز وزن‌سنجی حرارتی و چگالی‌سنج هلیم، نشان دهنده واکنش مناسب عامل اتصال‌‌‌دهنده سیلانی با سطح نانوذرات سیلیکا بود. ویژگی‌ها و خواص نانوکامپوزیت ساخته شده با استفاده از روش‌های آنالیز مکانیکی حرارتی پویا، آزمون سختی‌سنجی، خراش، سایش مورد ارزیابی قرار گرفت و تمامی آزمون‌ها نشان‌دهنده بهبود خواص مکانیکی نانوکامپوزیت نسبت به پوشش‌های حاوی رزین بدون نانوذره بود. در بررسی نتایج آزمون مه‌گونی مشخص گردید که حضور نانوذرات تاثیر ناچیزی بر روی شفافیت پوشش‌ها از خود نشان داده است و از طرف دیگر اصلاح سطح ذرات منجر به افزایش سازگاری آنها با رزین شده و با کاهش میزان تجمعات، شفافیت پوشش افزایش یافته است.