شبیه‌سازی نحوه‌ی‌ اثر داروی پپتیدی بر تجزیه‌ی واحدهای منومری از صفحه‌های توسعه یافته‌ی پروتیین آمیلوییدبتا‌‌ برای درمان بیماری آلزایمر

مطابق نظریه­ی آمیلویید، علّت آسیب دیدن سلول‌های عصبی سیستم اعصاب مرکزی در بیماران آلزایمری، تجمّع و تشکیل توده‌های پروتیین آمیلوییدبتا است. بدین منوال، تجزیه­ی صفحه­های بتا در مرحله­ی ابتدایی این فرایند به عنوان یک روش درمان مناسب برای این بیماری پیشنهاد می‌شود. دارویی که درین تحقیق مطابق همین هدف استفاده شده، پنج پپتید جداشده از پایانه­ی کربوکسیل آمیلوییدبتا با توالی گلیسین، لوسین، متیونین، والین و گلیسین است که اثر آن بر یک منومر جدا شده از صفحه­ی بتای توسعه یافته به عنوان گیرنده، به روش شبیه‌سازی ترکیبی داکینگ و دینامیک مولکولی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این شبیه‌سازی نشان می­دهد که دارو با اتصال به منومر پروتیین آمیلوییدبتا در یک محل پیوند پایدار، ساختار ثانویه­ی آن را تغییر داده و با حذف عوامل پایدار کننده­ی ساختار منومر، فرایند تشکیل صفحه­های بتا را در جهت عکس مسیر پیش­رفت بیماری سوق می‌دهد. پنتاپپتاید به عنوان یک ناپایدار کننده­ی صفحه­های تجمّع یافته­ی بتا­ از پروتیین آمیلوییدبتا معرفی شد. این دارو، می­تواند در مراحل دیگر روند طراحی آن مورد بررسی قرار گیرد.