شناسایی اولویت بندی مزیت ها و ریسک‌های تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری (مطالعه موردی: مزارع حاشیه دریای خزر)

ایران از عمده­ ترین تولید کنندگان خاویار است. پرورش خاویار برای کشورهایی مانند ایران در استان­های شمالی شامل گیلان، مازندران و گلستان از اهمیت اقتصادی و اکولوژیکی زیادی برخوردار است. هدف این پژوهش شناسایی و اولویت­ بندی مزیت­ ها و ریسک­ ها در حوزه این صنعت بوده و یافته­ های این مطالعه، مدیریت ریسک را پوشش داده و یاریگر مدیران در فرایند می­ باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و براساس روش گردآوری داده ­ها  توصیفی و از نوع  پیمایشی  است. بدین منظور پرسشنامه­ ای با تیمی متشکل از کارشناسان آمار، اقتصاد و کارشناسان آبزی­ پروری طراحی گردید. داده­ های مورد نیاز با استفاده ازنرم ­افزارهای Excel و Expert Choice تجزیه و تحلیل شد. با گنجاندن مزیت­ ها و ریسک ­ها در مناسب­ ترین دسته ­بندی، ساختار سلسله مراتبی پیشنهادی برای اولویت­ بندی تهیه شد. در نهایت به ­دلیل چندبعدی بودن این عوامل از روش AHP برای رتبه ­بندی شاخص ­ها در این پژوهش استفاده شده است. نتایج نشان داد که از مزیت ­های: حفظ و احیای ماهیان خاویاری، سوددهی مطلوب و از ریسک ­ها: کمبود متخصص و بیماری­ های ماهیان خاویاری به ­ترتیب بالاترین رتبه­ ها را دارا بوده­اند. همچنین پایین­ ترین رتبه­ ها از مزیت­ های: تولید توسعه دانش، کاهش صید غیرقانونی و ریسک­ های: نبود بازار هدف، نبود حمایت­ های بیمه ­ای و سایر موارد را به­ ترتیب به خود اختصاص داده­اند.