علل ضعف بینایی در مراجعان به کلینیک‌ توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

هدف: تعیین علل کم‌بینایی و نا‌‌بینایی در افراد مراجعه‌کننده به درمانگاه کم‌بینایی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی طی دی ماه 1383 تا دی ماه 1384 بود. روش پژوهش: این تحقیق توصیفی بر روی همه افراد کم‌بینا یا نابینا که طی سال‌های 1383 و 1384 برای دریافت وسایل کمک‌بینایی به درمانگاه کم‌بینایی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی مراجعه کردند؛ انجام شد. بیماران بر اساس بهترین دید اصلاح‌شده در چشم بهتر که به وسیله تابلوی اسنلن مخصوص افراد کم‌بینا تعیین شد و بر مبنای طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی، به 3 گروه کم‌بینایی خفیف و متوسط، کم‌بینایی شدید و نابینا تقسیم شدند. هم‌چنین تقسیم‌بندی بیماران از نظر علل کم‌بینایی یا نابینایی بر پایه مهم‌ترین عامل در هر دو چشم، براساس نگارش 10 طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (10(ICD- صورت پذیرفت. یافته‌ها: در این مطالعه 423 نفر شامل 275 مرد (65 درصد) و 148 زن (35 درصد) با میانگین سنی 2/25±6/43 سال (92-3 سال) بررسی شدند. موارد ضعف بینایی شامل 8/28 درصد کم‌بینایی خفیف و متوسط، 4/46 درصد کم‌بینایی شدید و 8/24 درصد نابینا بودند. علل عمده ضعف بینایی، بیماری‌های شبکیه و مشیمیه (5/74 درصد) و پس از آن بیماری‌های عصب بینایی و راه های بینایی (8/9 درصد)، اختلالات زجاجیه و گلوب (5/3 درصد)، آب مروارید مادرزادی (1/3 درصد) و گلوکوم (6/2 درصد) بودند. این ترتیب شیوع تقریباً در زیرگروه‌های سنی مختلف نیز مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: شایع‌ترین علل ضعف بینایی در مراجعان به درمانگاه‌های کم‌بینایی، گروه بیماری‌های شبکیه و مشیمیه هستند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 280-275.